நால்வர் பெருமக்கள் (நினைவில் கொள்ள வேண்டிய முக்கியக் குறிப்புகள்):

திருஞானசம்பந்தர்:

அவதாரத் தலம் சீர்காழி, 3ஆம் வயதின் துவக்கத்தில் சீகாழி ஆலயத் திருக்குளத்தருகில் தோணிபுரீஸ்வரப் பரம்பொருளால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்று, திருநிலைநாயகி அம்மையினால் சிவஞானப் பால் ஊட்டப் பெற்ற தனிப்பெரும் குருநாதர். காலம் 7ஆம் நூற்றாண்டு, அவதாரக் காலம் 16 ஆண்டுகள்.

ஆதிமூர்த்தியான சிவபெருமானையும், உமையன்னையையும் அம்மையப்பராகப் போற்றி வழிபடும் சத்புத்திர மார்க்கத்தின் நெறி பேணிய அருளாளர். திருநாவுக்கரசு சுவாமிகளின் சமகாலத்தவர். முதல் மூன்று சைவத் திருமுறைகளின் ஞானாசிரியர். முத்தித் தலம் மயிலாடுதுறை மாவட்டத்திலுள்ள ஆச்சாள்புரம் எனும் திருநல்லூர் பெருமணம், திருக்கயிலைப் பெருவாழ்வு பெற்றுய்ந்த திருநட்சத்திரம் வைகாசி மூலம்.

திருநாவுக்கரசர் (அப்பர்):

அவதாரத் தலம் கடலூர் மாவட்டம் - பண்ருட்டிக்கு அருகிலுள்ள திருவாமூர் (திருவாரூர் மாவட்டத்திலுள்ள  திருவாய்மூருக்கும் இத்தலத்திற்கும் சிறிது பெயர் ஒற்றுமை இருப்பினும், இரண்டும் வெவ்வேறு தலங்கள்). சிவபெருமானால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்ற தலம் திருவதிகை. காலம் 7ஆம் நூற்றாண்டு, ஞான சம்பந்த மூர்த்தியின் சமகாலத்து அருளாளர். அவதாரக் காலம் 81 ஆண்டுகள்.
பன்னிரு சைவத் திருமுறைகளுள் 4, 5, 6 திருமுறைகளின் ஞானாசிரியர். தனிப்பெரும் தெய்வமான சிவபரம்பொருளைத் தலைவராகவும், தன்னைத் தொண்டராகவும் கொண்டு வழிபடும் தாச மார்க்கத்தின் வழிநின்ற அருளாளர். சமயக் குரவர் நால்வருள் ஒருவராகப் போற்றப் பெறும் தனிப்பெரும் குருநாதர். இயற்பெயர் மருள் நீக்கியார், திருவதிகை இறைவர் சூட்டியருளிய திருப்பெயர் திருநாவுக்கரசர், ஞான சம்பந்த வள்ளல் பெருமதிப்புடன் அழைத்து மகிழ்ந்த  திருப்பெயர் 'அப்பர்'. திருக்கயிலைப் பதம் எய்திய திருநட்சத்திரம் சித்திரை சதயம், முத்தித் தலம் திருப்புகலூர்.

சுந்தரர்: 

மேருமலையினும் மேம்பட்ட தவமுடைய புண்ணிய சீலர், கற்ப கோடி வருடங்களுக்கு முன்னமே பிறவியாகிய பெருங்கடலைத் திருவருளின் துணை கொண்டு கடந்து, கயிலை மாமலையில் சிவபரம்பொருளுக்கு அணுக்கத் தொண்டராய் நிலைபெற்றிருந்த உத்தமத் தொண்டர். நம் பொருட்டு மண்ணுலகிற்கு இறைவரால் அனுப்புவிக்கப் பெற்ற வரம்பிலா சீர்மை பொருந்தியவர்.

அவதாரத் தலம் விழுப்புரம் மாவட்டத்திலுள்ள திருநாவலூர். தனிப்பெரும் தெய்வமான சிவமூர்த்தியால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்ற தலம் திருவெண்ணெய்நல்லூர். 

காலம் 7ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியும் 8ஆம் நூற்றாண்டின் துவக்கமும். அம்பிகை பாகனாரிடம் மீளா அடிமைத்திறம் பூண்டு, தோழமை உணர்வொடு பக்தி புரிந்து வழிபடும் தனித்துவமான 'சக மார்கத்தின்' நெறி நின்ற தகைமையாளர். திருத்தொண்டர் புராணமெனும் பெரிய புராணத்தின் பாட்டுடைத் தலைவர்.

தம்பிரான் தோழருக்குத் தேவியர் இருவர் (பரவையார்; சங்கிலி நாச்சியார்), கோட்புலி நாயனாரின் புதல்வியரைத் தம்முடைய குழந்தைகளாகவே ஏற்றருளிய தன்மையினால் நம் நம்பிகளுக்குப் புதல்வியரும் இருவர் (சிங்கடி; வனப்பகை).  

திருவாரூர் மேவும் மறைமுதல்வர் மற்றும் சேரமான் பெருமாள் நாயனார் என வன்தொண்டருக்குத் தோழரும் இருவர். 

அடியவர் பெருமக்களைத் தொகுத்துப் போற்றும் திருத்தொண்டத் தொகையினை அருளிச் செய்த பெருஞ்சிறப்பினால், சிவமூர்த்தியின் அருளாணையால், இந்திரன்; பிரமன்; பாற்கடல் வாசரான ஸ்ரீமகாவிஷ்ணு மற்றுமுள்ள விண்ணவர்கள் யாவரும் எதிர்கொண்டு வரவேற்றுப் போற்றும் தன்மையில், (இறைவர்; உமையன்னை; விநாயகப் பெருமான்; கந்தக் கடவுள் ஆகியோர் மட்டுமே ஆரோகணித்தருளும்) ஈராயிரம் தந்தங்களைக் கொண்ட அயிராவணம் எனும் வெள்ளை யானையில் ஆரோகணித்துத் திருக்கயிலை சென்று சேர்ந்த பெருமகனார். 

பன்னிரு சைவத் திருமுறைகளுள் 7ஆம் திருமுறையின் ஞானாசிரியர். அவதாரக் காலம் 18 ஆண்டுகள், முத்தித் தலம் (கேரள தேசத்தின் திருச்சூர் மாவட்டத்திலுள்ள) திருஅஞ்சைக்களம் (தற்கால வழக்கில் திருவஞ்சிக்குளம்). திருக்கயிலைப் பதம் பெற்ற திருநட்சத்திரம் ஆடி சுவாதி.

மாணிக்கவாசகர்:

அவதாரத் தலம் மதுரை மாவட்டத்திலுள்ள திருவாதவூர். சிவபரம்பொருளால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்ற தலம் ஆவுடையார் கோயில் எனும் திருப்பெருந்துறை. தேவார மூவரின் காலத்திற்கு மிகமுற்பட்ட 3ஆம் நூற்றாண்டு காலத்தவர். 8ஆம் திருமுறையான திருவாசகம் மற்றும் திருக்கோவையாரின் ஞானாசிரியர். இயற்பெயர் வாதவூரர் என்று கூறுவர், திருப்பெருந்துறை இறைவர் சூட்டியருளிய திருப்பெயர் 'மாணிக்கவாசகர்'. அவதாரக் காலம் 32 ஆண்டுகள். முத்தித் தலம் தில்லை சிதம்பரம். சிவமுத்தி பெற்றுய்ந்த திருநட்சத்திரம் ஆனி மகம். 


திருஞானசம்பந்தரின் அவதார இரகசியம்:

சீகாழித் தோன்றலான நம் ஞான சம்பந்த வள்ளலைப் பொதுவில் முருகப் பெருமானின் அவதாரமாகவே போற்றும் சைவ சமய மரபு குறித்து இப்பதிவில் சிந்தித்துத் தெளிவுறுவோம்.

(1)
முதற்கண் சம்பந்த மூர்த்தியின் அவதார இரகசியத்தை அவர்தம் திருப்பாடல் வரிகளைக் கொண்டே அறிந்துணர முற்படுவோம். பின்வரும் திருப்பாடலில் 'மறக்குமாறிலாத என்னை மையல் செய்(து) இம்மண்ணின் மேல் பிறக்குமாறு காட்டினாய்' என்றருளிச் செய்கின்றார் காழி வேந்தர்,  

('வரைத்தலைப் பசும்பொனோடு' என்று துவங்கும் திருத்துருத்தி தேவாரம் - திருப்பாடல் 5)
துறக்குமா சொலப்படாய் துருத்தியாய்; திருந்தடி
மறக்குமாறிலாத என்னை மையல் செய்திம் மண்ணின்மேல்
பிறக்குமாறு காட்டினாய் பிணிப்படும் உடம்புவிட்(டு)
இறக்குமாறு காட்டினாய்க்(கு) இழுக்குகின்ற(து) என்னையே

சிவபரம்பொருளின் குமார வடிவமே அறுமுகக் கடவுளெனும் சத்தியத்தைக் (கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் அருளியுள்ள) கந்தபுராணத்தின் பல்வேறு திருப்பாடல்கள் நமக்கு அறிவிக்கின்றன. ஆதலின் மேற்குறித்துள்ள காழிப் பிள்ளையாரின் அற்புதப் பிரகடனத்தை ஒருபொழுதும் அறுமுகக் கடவுளின் திருவாக்காகக் கொள்ளுதல் ஏற்புடையதன்று. சிவஞானப் பெருநிலையில் விளங்கியிருந்த ஒரு ஜீவான்மா இறைவரிடம் உரிமையோடு 'என்னை ஏன் இப்பிறவியில் ஆழ்த்தினாய்' என்று வினவுமுகமாகவே சிவஞானச் செல்வரின் இக்கூற்று அமைந்துள்ளது.

(2)
இனி நம் தெய்வச் சேக்கிழாரின் திருவாக்கும் சீகாழி அண்ணலின் அருளிச் செயலோடு ஓத்திருத்தலைக் காண்போம். 'திருவடி மறவாத் தன்மையில் விளங்கியிருந்த ஆன்மா ஒன்றினைச் சிவமூர்த்தி ஞானசம்பந்த மூர்த்தியாக அவதரிக்கச் செய்தருளினார்' என்ற பின்வரும் திருப்பாடலில் சேக்கிழார் பெருமானார் பதிவு செய்து போற்றுகின்றார்,

(பெரிய புராணம்: திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 55)
பண்டு திருவடி மறவாப் பான்மையோர் தமைப் பரமர்
மண்டுதவ மறைக்குலத்தோர் வழிபாட்டின் அளித்தருளத்
தொண்டின்நிலை தரவருவார் தொடர்ந்த பிரிவுணர்வொருகால்
கொண்டெழலும் வெருக்கொண்டாற் போல்அழுவார் குறிப்பயலாய்

'திருவடி மறவாத தன்மை' எனும் சொற்பிரயோகமும் உயிர் வர்க்கத்துக்கு மட்டுமே பொருந்தக் கூடியவொன்று, பரம்பொருள் வடிவினரான குமாரக் கடவுளுக்கு அன்று. 

(3)
எனில் மேருமலையினும் மேம்பட்ட தவமுடைய நம் அருணகிரிப் பெருமான் எண்ணிறந்த திருப்புகழ் திருப்பாடல்களில், ஞானசம்பந்த மூர்த்தியின் திருஅவதார நிகழ்வுகளை முருகப் பெருமானின் திருச்செயல்களாகவே போற்றியுள்ளாரே?' எனும் கேள்வியும் உடனெழுவது இயல்பே. 

இதற்கான விளக்கத்தினை நாம் ஆய்ந்தறிய முனைகையில், அவ்விளக்கமானது ஞானசம்பந்தரின் திருவாக்கு; தெய்வச் சேக்கிழாரின் திருவாக்கு; அருணகிரியாரின் திருவாக்கு ஆகிய மூன்றிற்கும் முரணின்றி அமைந்திருத்தல் மிகமிக அவசியம். 

பரம குருநாதரான நம் வாரியார் சுவாமிகள் 'அறுமுகக் கடவுளின் சாரூப முத்தி பெற்றுத் திருக்கயிலையில் திருத்தொண்டாற்றி வரும் முத்தான்மா ஒருவரையே சிவபெருமான் ஞானசம்பந்தராக இப்புவிமிசை அவதரிக்கச் செய்கின்றார்' என்றும், 'இதன் பொருட்டே அருணகிரிநாதர் உள்ளிட்ட அருளாளர்கள், உபச்சார மார்க்கமாகச் சம்பந்தச் செல்வரின் செயல்களை முருகப் பெருமானின் மீது ஏற்றிப் பாடியுள்ளனர்' என்றும் இதன் நுட்பத்தினைத் தெளிவுறுத்துகின்றார். 

(4)
மற்றொரு கோணம், பூரண சிவஞானம் சித்திக்கப் பெறாத ஆன்மாக்களிடம் பாலில்படுநெய் போலும் எழுந்தருளியுள்ள இறைவன், மலபரிபாகம்; சத்தினிபாதம் நிகழ்ந்தேறப் பெற்றுள்ள உத்தம ஆன்மாக்களிடம் மிக விளக்கமாய் எழுந்தருளி இருக்கின்றான். ஆதலின் சிவஞானப் பெருநிலையிலுள்ள நம் அருணகிரிப் பெருமான் ஒவ்வொருமுறை ஞானசம்பந்த மூர்த்தியை அகக் கண்களில் தரிசிக்கையிலும், அம்மூர்த்தியின் திருவுள்ளத்தில் மிக விளக்கமாய் எழுந்தருளியுள்ள அறுமுகக் கடவுளின் தரிசனமும் ஒருசேர அனுபவமாகின்றது. 

(5)
'ஞானசம்பந்தப் பெருமான் பசு வர்க்கமாகிய நம்முள் ஒருவர்' என்று அறிந்தும் உணர்ந்தும் அனுபவிப்பதே ரசமான; சுவையான; அற்புதமான அனுபவம். சீர்காழிச் செல்வர் திருத்தொண்டர்களின் தனிப்பெரும் தலைவர், பதியாகிய சிவபரம்பொருளோடு நம்மை இணைப்பிக்கும் தெய்வீகப் பாலமாய்த் திகழ்பவர் (சிவ சிவ)!!!.

திருஞானசம்பந்தர் (வீழிமிழலையில் சீகாழிக் காட்சி):

(1)
ஞானசம்பந்த மூர்த்தியும், நாவுக்கரசு சுவாமிகளும் சிறிது காலம் திருவீழிமிழலையில் எழுந்தருளி இருந்து, மிழலைநாதப் பரம்பொருளை முப்போதும் போற்றித் துதித்து வருகின்றனர். 

(2)
இந்நிலையில் சீர்காழி வாழ் அந்தணர்கள் மிழலைக்கு வருகை புரிந்து, ஆலயத்துள் இறைவரை வணங்கிப் பின்னர் ஆளுடைப் பிள்ளையாரின் திருமடத்திற்குச் சென்று பணிந்து, அவர்தம் திருவடிகளைத் தங்களின் சென்னி மீது சூடி, 'தோணிபுரத்திற்கு எங்களுடன் எழுந்தருளி வருகின்ற பேறு நாங்கள் பெறுதல் வேண்டும்' என்று விண்ணப்பிக்கின்றனர். சீகாழி வேந்தரும், 'தோணிபுர இறைவரை வணங்க, மிழலைநாதப் பெருமானின் அருளைப் பெற்று நாளை செல்வோம்' என்று அருள் புரிகின்றார். 

(3)
அன்றிரவு பிள்ளையாரின் கனவினில் எழுந்தருளித் தோன்றும் சீகாழிப் பரம்பொருள் 'நாம் தோணிபுரத்து எழுந்தருளியுள்ள கோலத்தினை மிழலை விமானத்தருகிலேயே காட்டுவோம்' என்றருளிச் செய்கின்றார். 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 555)
தோணியில் நாம்அங்கிருந்த வண்ணம் தூமறை வீழிமிழலை தன்னுள்
சேணுயர் விண்ணின்று இழிந்த இந்தச் சீர்கொள் விமானத்துக் காட்டுகின்றோம்
பேணும் படியால் அறிதி என்று பெயர்ந்தருள் செய்யப், பெரும்தவஙகள்
வேணுபுரத்தவர் செய்ய வந்தார் விரவும் புளகத்தொடும் உணர்ந்தார்

(4)
பிள்ளையார் உறக்கம் நீங்கியெழுந்து, உடலெங்கும் புளகமுற, இறைவரின் திருக்குறிப்பை உணர்ந்து அதிசயம் அடைகின்றார். அன்றைய காலைப் பொழுதில், உச்சி கூப்பிய கையினராய் ஆலயத்துள் செல்ல, விமானத்தருகில் தோணிபுரத்துறையும் வேதமுதல்வர் திருக்காட்சி அளித்துப் பேரருள் புரிகின்றார், 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 556)
அறிவுற்ற சிந்தையராய் எழுந்தே அதிசயித்து உச்சிமேல் அங்கை கூப்பி
வெறியுற்ற கொன்றையினார் மகிழ்ந்த விண்ணிழி கோயிலில் சென்று புக்கு
மறியுற்ற கையரைத் தோணிமேல் முன்வணங்கும்படி அங்குக் கண்டு வாழ்ந்து
குறியில் பெருகும் திருப்பதிகம் குலவிய கொள்கையில் பாடுகின்றார்

(5)
சிவஞானப் பிள்ளையார் இறைவரின் பேரருட்திறத்தினை வியந்து, உளமெலாம் உருகி, சீகாழியுறைப் பரம்பொருளே, அடியவனை ஆட்கொண்ட தலைவனே, முக்கண் முதல்வனே, நீ இவ்விதமாய் மிழலையில் தோன்றியருளும் காரணம் என்னவோ ஐயனே?' என்று வினவு முகமாகத் திருப்பதிகமொன்றினை அருளிச் செய்கின்றார்,

(திருவீழிமிழலை - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1):
மைம்மரு பூங்குழல் கற்றைதுற்ற வாள்நுதல் மான்விழி மங்கையோடும்
பொய்ம்மொழியா மறையோர்கள்ஏத்தப் புகலி நிலாவிய புண்ணியனே
எம்இறையே; இமையாத முக்கண் ஈச; என்நேச; இதென்கொல் சொல்லாய்
மெய்ம்மொழி நான்மறையோர் மிழலை விண்ணிழி கோயில் விரும்பியதே

(7)
பின்னர் பிள்ளையார் சீகாழி அந்தணர்களிடம், 'தொண்டரொடு யாம் காதலுடன் பல தலங்களைத் தரிசித்து வரும் திருக்குறிப்பால் புகலிப் பெருமான் தன் திருக்கோலத்தினை இவ்விடத்தே காட்டியருளினான்' என்றருளிச் செய்து, அவர்களுக்கு விடை கொடுத்து அருள் செய்கின்றார். மறையோர்களும் பிள்ளையாரின் திருவடி தொழுது, கவுணியர் குலத் தோன்றலைப் பிரிய மனமில்லாதவர்களாய் ஒருவாறு திரும்பிச் செல்கின்றனர்.

திருஞானசம்பந்தர் (திருவியலூரில் பெற்ற திருக்காட்சி):

(1)
ஞானசம்பந்த மூர்த்தி கஞ்சனூர்; மாந்துறை; திருமங்கலக்குடி முதலிய தலங்களைத் தரிசித்துப் போற்றியவாறே, தஞ்சை மாவட்டத்தில்; காவிரியின் வடகரையிலுள்ள திருவியலூரைச் சென்று சேர்கின்றார் (தற்கால வழக்கில் திருவிசநல்லூர்). இங்கு சிவபரம்பொருள் யோகானந்தீஸ்வரர்; புராதனேஸ்வரர்; வில்வாரண்யேஸ்வரர் எனும் திருநாமங்களிலும், உமையன்னை சாந்தநாயகி; சௌந்தர நாயகி எனும் திருப்பெயர்களோடும் எழுந்தருளி இருக்கின்றனர். சடாயு பூசித்துப் பேறு பெற்றுள்ள திருத்தலம்.

(2)
சீர்காழிச் செல்வர் இறைவரின் திருமுன்பாகச் சென்று பணிந்து, 'குரவம்கமழ்' எனும் பாமாலையால் ஆதிமூர்த்தியைப் போற்றி செய்யத் துவங்குகின்றார், 

(திருவியலூர் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
குரவம்கமழ் நறுமென்குழல் அரிவைஅவள் வெருவப்
பொருவெங்கரி படவென்றதன் உரிவை உடலணிவோன்
அரவும் மலைபுனலும் இளமதியும் நகுதலையும்
விரவும்சடை அடிகட்கிடம் விரிநீர் வியலூரே

(3)
ஆளுடைப் பிள்ளையார் உளமுருகப் பாடுகையில், கருவறையுள் யோகானந்தீஸ்வரப் பரம்பொருள் நேரில் எழுந்தருளித் தோன்றுகின்றார், ('அங்கண் அமர்வார் தம்முன்னே அருள்வேடம் காட்ட' என்றிதனைத் தெய்வச் சேக்கிழார் பதிவு செய்கின்றார்),

(திருஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 294)
வெங்கண் விடைமேல் வருவார் வியலூர் அடிகளைப் போற்றித்
தங்கிய இன்னிசை கூடும் தமிழ்ப்பதிகத் தொடை சாத்தி
அங்கண் அமர்வார் தம்முன்னே அருள்வேடம் காட்டத் தொழுது
செங்கண் மாலுக்கு அரியார்தம் திருந்துதேவன்குடி சேர்ந்தார்

(4)
சீகாழி அண்ணலார் 5ஆம் திருப்பாடலில் 'கண்ணார் தரும் உருவாகிய கடவுள் இடம்' என்று இறைவர் திருக்காட்சி அளித்தருளிய பேரருள் திறத்தினை வியந்து போற்றுகின்றார்,

(திருவியலூர் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 5)
எண்ணார்தரு பயனாய்; அயன்அவனாய்; மிகு கலையாய்ப்
பண்ணார்தரு மறையாய்; உயர் பொருளாய்; இறை அவனாய்க்
கண்ணார் தரும் உருவாகிய கடவுள் இடம் எனலாம்
விண்ணோரொடு மண்ணோர் தொழும் விரிநீர் வியலூரே

திருஞானசம்பந்தர் (நாவுக்கரசு சுவாமிகளுடனான முதல் சந்திப்பு):

ஞானசம்பந்தப் பெருமானாரும் அப்பர் சுவாமிகளும் மும்முறை (வெவ்வேறு சமயங்களில்) சந்தித்து அளவளாவி மகிழ்ந்துள்ளதாக சேக்கிழார் பெருமானார் பதிவு செய்கின்றார். அவற்றுள் முதல் சந்திப்பு குறித்த சில இனிய குறிப்புகளை இப்பதிவில் நினைவு கூர்ந்து மகிழ்வோம், 

(1)
நாவுக்கரசு சுவாமிகள் சீகாழிப் பிள்ளையாரின் அற்புதங்களைக் கேள்வியுற்று, அவரைத் தரிசித்து வணங்கப் பெரும் காதலோடு சீகாழி நோக்கி எழுந்தருளி வருகின்றார். சுவாமிகளின் வருகையினைக் கேள்வியுறும் சீகாழி வள்ளல் 'முன்செய் தவப்பயனால் சுவாமிகளின் தரிசனமாகிய இப்பேறு கிட்ட உள்ளது' என்று உளத்துள் கருதியவாறு, பெருவிருப்பமொடு சுவாமிகளை எதிர்கொண்டு அழைக்க, தொண்டர் குழாத்தொடு விரைகின்றார், 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 269)
வாக்கின் பெருவிறல் மன்னர் வந்தணைந்தார் எனக் கேட்டுப்
பூக்கமழ் வாசத் தடஞ்சூழ் புகலிப் பெருந்தகையாரும்
ஆக்கிய நல்வினைப் பேறென்று அன்பர் குழாத்தொடும் எய்தி
ஏற்கும் பெருவிருப்போடும் எதிர்கொள எய்தும் பொழுதில்

(2)
நாவுக்கரசு சுவாமிகளின் திருவேடத்தினைத் தெய்வச் சேக்கிழார் பின்வரும் திருப்பாடலில் அற்புதத் தன்மையில் காட்சிப் படுத்துகின்றார்.

சிந்தையில் (இறைவர் பாலும், அடியவர்களின் பாலும் கொண்டொழுகும்) இடையறா அன்பும், (வயது முதிர்ச்சியின் காரணமாக) திருமேனியில் அசைவும், திருமேனியில் பொருந்தியிருக்கும் கந்தைத் துணியே மிகைபோலும் என்றெண்ண வைக்கும் துறவுக் கோலமும், கைகளில் உழவாரப் படையும், (திருவருளின் திறத்தை எந்நேரமும் நினைந்துருகுவதால்) கண்களில் கண்ணீர் மழையும், திருநீற்றுக் கோலமும் கொண்டு அந்தமில்லாத திருவேடத்தினரான நாவுக்கரசு பெருமானார் எழுந்தருளி வருகின்றார், 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 270)
சிந்தை இடையறா அன்பும், திருமேனி தன்னில் அசைவும்
கந்தை மிகையாம் கருத்தும், கைஉழவாரப் படையும்
வந்திழி கண்ணீர் மழையும், வடிவில் பொலி திருநீறும்
அந்தமிலாத் திருவேடத்து அரசும் எதிர்வந்தணைய

(3)
சுவாமிகளைத் தரிசிக்கும் பிள்ளையார் 'இது நாள் வரையிலும் கருத்தில் வைத்துப் போற்றி வந்த மெய்த்தொண்டரின் திருவேடம் இன்றொரு உருவம் கொன்டது போல் இப்பெரியர் எழுந்தருளி வருகின்றனரே' என்று தொழுதவாறே சுவாமிகளை எதிர்கொள்கின்றார், 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 271)
கண்ட கவுணியக் கன்றும் கருத்தில் பரவு மெய்க்காதல்
தொண்டர் திருவேடம் நேரே தோன்றியதென்று தொழுதே
அண்டரும் போற்ற அணைந்தங்கு அரசும் எதிர் வந்திறைஞ்ச
மண்டிய ஆர்வம் பெருக மதுர மொழிஅருள் செய்தார்

(4)
இனி இந்நிகழ்வின் தொடர்ச்சியினை, அப்பர் சுவாமிகள் புராணத்தில் இடம்பெறும் பின்வரும் திருப்பாடலின் வாயிலாக உணர்ந்து மகிழ்வோம்,

சுவாமிகள் தொண்டர்கள் திருக்கூட்டத்தில் விரைந்து முன்னேறிச் சென்று சிவஞானப் பிள்ளையாரின் திருவடிகளை வணங்க, சீகாழி அண்ணலார் தன் மலர்க் கரங்களால் சுவாமிகளை எடுத்துத் தாமும் தொழுது, அதீத மதிப்பும் அன்பும் மேலிட 'அப்பரே' என்று அழைத்தருள, சுவாமிகள் 'அடியேன்' என்று அருளிச் செய்கின்றார், 

(அப்பர் சுவாமிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 182)
தொழுதுஅணைவுற்று ஆண்டஅரசு அன்புருகத் தொண்டர் குழாத்திடையே சென்று
பழுதில் பெரும் காதலுடன் அடிபணியப் பணிந்தவர்தம் கரங்கள் பற்றி
எழுதரிய மலர்க்கையால் எடுத்திறைஞ்சி விடையின்மேல் வருவார் தம்மை
அழுதழைத்துக் கொண்டவர்தாம் 'அப்பரே' என, அவரும் அடியேன் என்றார்

திருஞானசம்பந்தர் (திருவாரூர் திருக்கோயிலில் தோன்றிய பேரொளிப் பிழம்பு):

ஞானசம்பந்த மூர்த்தி, எண்ணிறந்த தொண்டர்களும் உடன்வர, திருவாரூர் திருக்கோயிலின் பிரதான கோபுர வாயிலை வணங்கி, ஆலய வளாகத்துள் செல்கின்றார். அங்கு அளப்பிலா சிறப்பு பொருந்திய நீண்ட ஒளிப்பிழம்பின் வரிசையினைத் தரிசிக்கின்றார்.

அச்சிவஒளி சுட்டும் மார்க்கத்தில் சென்று, ஒப்புவமையிலா தேவாசிரியன் மண்டபத்தினை ஆளுடைப் பிள்ளையார் வீழ்ந்து வணங்கியதாக தெய்வச் சேக்கிழார் பதிவு செய்கின்றார். 

(ஞானசம்பந்தர் புராணம் - திருப்பாடல் 509)
மன்னு தோரண வாயில்முன் வணங்கிஉள் புகுவார்
தன்னுள் எவ்வகைப் பெருமையும் தாங்கிய தகைத்தாம்
பன்னெடும் சுடர்ப் படலையின் பரப்பினைப் பார்த்துச்
சென்னி தாழ்ந்து தேவாசிரியன் தொழுதெழுந்தார்

('அம்பிகையிடம் சிவஞானம் உண்ட பண்பினர் ஆதலின் சீகாழிப் பிள்ளையாருக்குச் சிவச்சுடரான இப்பேரொளி தரிசனம் கிட்டியது' என்பர் சமயச் சான்றோர்).

திருஞானசம்பந்தரும் அப்பர் சுவாமிகளும் (திருமறைக்காட்டில் நெகிழ்விக்கும் தரிசன அனுபவம்):

நாகப்பட்டின மாவட்டத்தில், காவிரியின் தென்கரையில் அமைந்துள்ளது திருமறைக்காடு (வேதாரண்ய ஷேத்திரம்). இங்கு வேதாரண்யேஸ்வரப் பரம்பொருள் சிவலிங்கத் திருமேனியிலும், அதன் பின்னே அம்மையோடு கூடிய உருவத் திருமேனியிலும் அற்புதத் தன்மையில் எழுந்தருளி இருக்கின்றார். 

(1)
சம்பந்தப் பெருமானாரும் நாவுக்கரசு சுவாமிகளும் தல யாத்திரையாய்ச்  செல்லும் வழியில் இத்தலத்திற்கு வருகை புரிகின்றனர். இங்கு பன்னெடும் காலமாய் வேதங்களால் திருக்காப்பிடப் பெற்றிருந்த பிரதான கோபுர வாயிலைத் திறப்பிக்குமாறு அப்பர் சுவாமிகள் இறைவரிடம் விண்ணப்பித்து திருப்பதிகமொன்றினை அருளிச் செய்கின்றார். 

(2)
பின்னர் அவ்வாயிலின் வழியே இருபெரும் குருநாதர்களும் உச்சி கூப்பிய கையினராய் ஆலயத்துள் செல்கின்றனர். மூலக் கருவறையில் தாயினும் இனிய வேதவனப் பரம்பொருளைத் தரிசிக்கின்றனர், கண்களிலிருந்து அருவியாய் நீர் பெருகியோட, மேனி விதிர்விதிர்த்த நிலையில் நிலத்தில் திருமேனி பொருந்துமாறு விரைந்து வீழ்ந்து வணங்குகின்றனர்,

(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 584):
கோயிலுள் புகுவார் உச்சி குவித்த செங்கைகளோடும்
தாயினும் இனிய தங்கள் தம்பிரானாரைக் கண்டார்
பாயுநீர் அருவி கண்கள் தூங்கிடப் படியின் மீது
மேயின மெய்யராகி விதிர்ப்புற்று விரைவில் வீழ்ந்தார்

(3)
எல்லையில்லாத அன்பு மேலிடச் சிவானந்த வெள்ளத்தில் மூழ்குகின்றனர். உளமெலாம் நெகிழ்ந்து, எலும்புகளும் உருகுமாறு அம்மையப்பரைத் தரிசித்து, மீண்டும் மீண்டும் வீழ்ந்து பணிவதும் எழுவதுமாய், அதீத நெகிழ்ச்சியினால் நிற்கவும் இயலாமல்,  மொழிகள் தடுமாறிய நிலையிலேயே பாமாலைகளால் போற்றி செய்கின்றனர், 

(பெரிய புராணம்: திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 585):
அன்பினுக்களவு காணார் ஆனந்த வெள்ளம் மூழ்கி
என்பு நெக்குருக நோக்கி இறைஞ்சிநேர் விழுந்த நம்பர்
முன்பு நிற்பதுவும் ஆற்றார் மொழி தடுமாற ஏத்தி
மின்புரை சடையார் தம்மைப் பதிகங்கள் விளம்பிப் போந்தார்

(4)
எத்தகு உன்னதமான அனுபவம், இறைவரிடத்து கொள்ளும் அன்பின் அதீத முதிர்வே இத்தகைய பக்தி, சிவஞானப் பெருநிலையில் நின்றிருந்தும் இப்பெருமக்கள் எவ்விதம் உருகி உருகி வழிபடுகின்றனர் என்று எண்ணுந்தோறும் உள்ளம் நெகிழுமன்றோ! கல்லைப் பிசைந்து கனியாக்கி என்று இதனையே நம் மணிவாசகப் பெருந்தகையார் போற்றுகின்றார். 

ஆலயங்களில் வழிபடும் பொழுது, இப்பெருமக்களின் தரிசன அனுபவத்தில், கோடியில் ஒரு பங்கேனும் நமக்கு சித்திக்க வேண்டும் என்பதே நம்முடைய விண்ணப்பமாக இருத்தல் வேண்டும்.

திருஞானசம்பந்தர் (திருஆலவாய் - முதல் தரிசன அனுபவம்):

ஞானசம்பந்த மூர்த்தி எண்ணிறந்த தொண்டர்களுடன் திருஆலவாய் எனும் மதுரைப் பதிக்கு எழுந்தருளி வருகின்றார். தல எல்லையிலேயே குலச்சிறை நாயனார் எதிர்கொண்டு வரவேற்றுப் பணிந்து, சீகாழிப் பிள்ளையாரை ஆலவாய்த் திருக்கோயிலுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றார். 

(1)
பிள்ளையார் திருக்கருவறையில் எழுந்தருளியுள்ள சோமசுந்தரப் பெருங்கடவுளைக் கண்கொண்ட பயனாய்த் தரிசிக்கின்றார். இறைவரின் பால் கொண்ட மெய்யன்பானது மென்மேலும் பெருக, திருமுன்னர் வீழ்ந்து வணங்குகின்றார். நிறைவு தோன்றவில்லை, மீளவும் பன்முறை வீழ்ந்து பணிந்து எழுகின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 665):
ஆளும் அங்கணர் ஆலவாய் அமர்ந்தினிது இருந்த
காள கண்டரைக் கண்களின் பயன்பெறக் கண்டு
நீள வந்தெழும் அன்பினால் பணிந்தெழ நிறையார்
மீளவும் பலமுறை நிலமுற விழுந்தெழுவார்

(2)
ஐவகை உறுப்புகளாலும் (பஞ்சாங்க நமஸ்காரம்), எட்டு உறுப்புகளாலும் (அஷ்டாங்க நமஸ்காரம்) எண்ணிறந்த முறை வணங்குகின்றார் ('அளவுபடாத வணக்கங்கள் செய்து' என்பது தெய்வச் சேக்கிழார் வாக்கு). இறைவரிடத்து உள்ள காதலின் அதீத நெகிழ்ச்சியினால் உடலெங்கும் மயிர்க்கூச்செரிய, சிவந்த மலர்க் கண்களினின்றும் வெளிப்படும் கண்ணருவியானது திருநீறு துலங்கும் திருமேனியெங்கிலுமாய் பரவியிருக்க, ஒருமையுற்று ஆதிமூர்த்தியின் திருவடிச் சீர்மையினைப் போற்றுகின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 666):
அங்கம் எட்டினும் ஐந்தினும் அளவின்றி வணங்கிப்
பொங்கு காதலின் மெய்ம்மயிர்ப் புளகமும் பொழியும்
செங்கண் நீர்தரும் அருவியும் திகழ் திருமேனி
எங்குமாகி நின்றேத்தினார் புகலியர் இறைவர்

(3)
'நீலமா மிடற்று ஆலவாயிலான்' எனும், இரு வரித் திருப்பாடல்களால் கோர்க்கப் பெற்றுள்ள 'திருஇருக்குக் குறள்' திருப்பதிகத்தினால் ஆலவாயுறைப் பரம்பொருளைப் போற்றி செய்கின்றார். சிவநெறி ஒழுக்கத்தினால் மேன்மையுற்று விளங்கும் குலச்சிறையாருடன் அன்பினால் கூடித் திளைத்து, ஆலவாய்ப் பேரரசியின் கேள்வரை மேலும் போற்றி மகிழ்கின்றார்,     
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 667):
நீலமா மிடற்று ஆலவாயான் என நிலவும்
மூலமாகிய திருஇருக்குக் குறள் மொழிந்து
சீல மாதவத் திருத்தொண்டர் தம்மொடும் திளைத்தார்
சாலு மேன்மையில் தலைச்சங்கப் புலவனார் தம்முன்

(4)
திருஇருக்குக்குறள் பாமாலையை நிறைவு செய்து மற்றுமொரு பனுவலால் சொக்கநாதப் பரஞ்சுடரைப் பணிந்தேத்துகின்றார் (இப்பனுவல் நமக்கின்று கிடைக்கப் பெறவில்லை). பின்னர் ஒருவாறு நிறைவு பெற்றவராய் அரிதாய் அவ்விடத்தினின்றும் நீங்கி ஆலய முன்றிலுக்கு அருகில் செல்கின்றார்,

(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 668 ):
சேர்த்தும் இன்னிசைப் பதிகமும் திருக்கடைக் காப்புச்
சார்த்தி நல்லிசைத் தண்தமிழ்ச் சொல்மலர் மாலை
பேர்த்தும் இன்புறப் பாடி வெண்பிறைஅணி சென்னி
மூர்த்தியார் கழல் பரவியே திருமுன்றில் அணைய

திருஞானசம்பந்தர் (திருவதிகையில் பெற்ற திருநடனக் கோல தரிசனம்):

(1)
ஞானசமபந்த மூர்த்தி தலயாத்திரையாகச் செல்லும் வழியில் நடுநாட்டுத் தலமான திருவதிகையினைச் சென்றடைகின்றார். அப்பதி வாழ் மெய்த்தொண்டர்கள் எதிர்கொண்டு வணங்க, எதிர்தொழுதவாறே ஆலயத்துள் செல்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 964):
...
மிக்க சீர்வளர் அதிகை வீரட்டமும் மேவுவார் தம்முன்பு
தொக்க மெய்த் திருத்தொண்டர் வந்தெதிர் கொளத் தொழுதெழுந்து அணைவுற்றார்

(2)
திருக்கருவறையில் எழுந்தருளியுள்ள வீராட்டனேஸ்வரப் பரம்பொருளின் திருமுன்பு சென்று தரிசிக்கையில், அதிகையுறை ஆதிமூர்த்தி திருநடக்கோலம் காட்டிப் பேரருள் புரிகின்றார் ('திருநடம் புலப்படும்படி காட்ட' என்பது தெய்வச் சேக்கிழார் வாக்கு). சீகாழிச் செல்வர் உளமுருகி ஒருமையுற்ற சிந்தையுடன் இறைவரைப் பணிந்து, 'குண்டைக்குறள் பூதம்' எனும் பாமாலையால் போற்றி செய்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 965):
ஆதி தேவர் அங்கமர்ந்த வீரட்டானம் சென்றணைபவர் முன்னே
பூதம் பாட நின்றாடுவார் திருநடம் புலப்படும்படி காட்ட
வேத பாரகர் பணிந்துமெய் உணர்வுடன் உருகிய விருப்போடும்
கோதிலா இசை குலவு குண்டைக்குறள் பூதம் என்றெடுத்து ஏத்தி

(3)
திருக்கூத்தினைத் தரிசிக்கப் பெற்றமையால் ஒவ்வொரு திருப்பாடலின் இறுதியிலும் 'ஆடும் வீரட்டானத்தே' என்று குறித்து மகிழ்கின்றார் ஆளுடைப் பிள்ளையார்,
-
(திருவதிகை - திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
குண்டைக் குறள்பூதம் குழும அனலேந்திக்
கெண்டைப் பிறழ் தெண்ணீர்க் கெடில வடபக்கம்
வண்டு மருள்பாட வளர்பொன் விரிகொன்றை
விண்ட தொடையலான் ஆடும் வீரட்டானத்தே
-
(திருவதிகை - திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 2)
அரும்பும் குரும்பையும் மலைத்த மென்கொங்கைக்
கரும்பின் மொழியாளோடுடன் கைஅனல் வீசிச்
சுரும்புண் விரிகொன்றைச் சுடர்பொற் சடைதாழ
விரும்பும் அதிகையுள் ஆடும் வீரட்டானத்தே

திருஞானசம்பந்தர் (பூந்துருத்தி எல்லையில் நாவுக்கரசு சுவாமிகளுடன் நெகிழ்விக்கும் 3ஆவது சந்திப்பு):

(1)
ஞானசம்பந்த மூர்த்தி நாவுக்கரசு சுவாமிகள் பூந்துருத்தியில் எழுந்தருளி இருப்பதைக் கேட்டறிந்து, அப்ப மூர்த்தியைத் தரிசிக்க பெருவிருப்பம் கொள்கின்றார் ('ஆண்ட அரசினைக் காணும் ஒப்பரிய பெருவிருப்பு மிக்கோங்க' என்பது தெய்வச் சேக்கிழார் வாக்கு). தொண்டர்கள் புடைசூழ, இறைவர் அருளிய சிவிகையில் ஆரோகணித்துத் திருக்கடையூரிலிருந்து பூந்துருத்திக்கு எழுந்தருளிச் செல்கின்றார்.     

(2)
ஆளுடைப் பிள்ளையார் பூந்துருத்திக்கு அருகாமையில் வருவதனைக் கேள்வியுறும் அப்பர் பெருமானார் 'அடியவனை ஆளாக உடைய சீகாழிப் பிள்ளையாரை எதிர்கொண்டு வணங்குவது முற்பிறவிகளின் நல்வினையால் எய்தியுள்ள பெரும் பேறன்றோ' என்று அகமும் முகமும் மலர்கின்றார், 
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 931):
அந்தணர் சூளாமணியார் பூந்துருத்திக்கு அணித்தாக
வந்தருளும் பெருவார்த்தை வாகீசர் கேட்டருளி
நந்தமை ஆளுடையவரை நாம்எதிர்சென்று இறைஞ்சுவது
முந்தைவினைப் பயனென்று முகமலர அகமலர்வார்

(3)
விரைந்து தல எல்லைக்குச் சென்று, சம்பந்தப் பிள்ளையார் எழுந்தருளி வரும் திருக்கூட்டத்தின் முன்பாக நிலமிசை வீழ்ந்து பணிந்து, பிள்ளையாரின் பாலுள்ள அன்பினால் நெகிழ்ந்துருகியவாறு அக்கூட்டத்துள் சென்று கலக்கின்றார் ('உள்ளம் உருக்கியெழு மனம்பொங்கத் தொண்டர் குழாத்துடன் அணைந்தார்' என்பது தெய்வச் சேக்கிழார் வாக்கு).

(4)
சிவஞானமுண்ட பிள்ளையாரின் சிவிகையைத் தாமும் தாங்கியவாறு உடன் செல்கின்றார். சம்பந்தப் பிள்ளையாரின் உள்ளத்தில் அக்கணமே திருவருட் குறிப்பினால் பெருஉணர்ச்சியொன்று தோன்றுகின்றது,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 934):
வந்தணைந்த வாகீசர் வண்புகலி வாழ்வேந்தர்
சந்தமணித் திருமுத்தின் சிவிகையினைத் தாங்கியே
சிந்தைகளிப் புறவருவார் திருஞான சம்பந்தர்
புந்தியினில் வேறொன்று நிகழ்ந்திடமுன் புகல்கின்றார்

(5)
'அப்பர் இப்பொழுது எங்கு உள்ளார்' என்று சீகாழி அண்ணல் வினவியருள, திருத்தொண்டின் வேந்தரான சுவாமிகள், 'ஒப்பரிய தவம் செய்தேன், ஆதலின் உம்முடைய திருவடிகளைத் தாங்கிவரும் பேற்றினைப் பெற்று உம்முடனே வருகின்றேன்' என்று அருளிச் செய்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 935):
அப்பர்தாம் எங்குற்றார் இப்பொழுது என்றருள் செய்யச்
செப்பரிய புகழ்த் திருநாவுக்கரசர் செப்புவார்
ஒப்பரிய தவம்செய்தேன் ஆதலினால் உம்அடிகள்
இப்பொழுது தாங்கிவரப் பெற்றுய்ந்தேன் யான் என்றார்

(6)
தாண்டக வேந்தரின் அருள்மொழிகளைச் செவியுறும் பிள்ளையார் பெரிதும் அஞ்சி அக்கணமே சிவிகையினின்றும் நீங்கி, 'அப்பரே, எதன் பொருட்டு இவ்விதமாய்ச் செய்தருளினீர்?' என்று பதைப்புற்றுச் சுவாமிகளைப் பணிகின்றார். நாவசரசுப் பெருந்தகையாரும், 'சிவஞானம் உண்ட பிள்ளையாருக்கு இச்செயலை விடவும் செய்யத் தக்கதொரு தொண்டு உள்ளதோ?' என்று எதிர் வணங்கி நெகிழ்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 936):
அவ்வார்த்தை கேட்டஞ்சி அவனியின்மேல் இழிந்தருளி
இவ்வாறு செய்தருளிற்று என்னாம் என்று இறைஞ்சுதலும்
செவ்வாறு மொழிநாவர் திருஞானசம்பந்தர்க்கு 
எவ்வாறு செயத்தகுவது என்றெதிரே இறைஞ்சினார்

திருஞானசம்பந்தர் (மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழலாம்):

'மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழலாம்' எனும் சீகாழித் திருப்பதிகம் மிகப் பிரசித்தம். இப்பனுவல் மதுரைத் திருத்தலத்தில் பாடப் பெற்றதற்கான சூழலை இப்பதிவில் சிந்தித்து மகிழ்வோம்.

(1)
ஞானசமபந்த மூர்த்தி மதுரையில் அறிவிலிகளான சமணர்களின் திறத்தினை முற்றிலும் அழித்தொழித்துத் திருநீற்றின் பெருநெறியினைப் பாண்டிய தேசமெங்கிலும் பரவச் செய்து, அங்கு சிறிது காலம் தங்கியிருந்து சோமசுந்தரப் பரம்பொருளைப் போற்றி வருகின்றார். 

(2)
இந்நிலையில் தந்தையாரான சிவபாத இருதயர் சம்பந்தப் பிள்ளையாரை மிகவும் நினைந்து, 'பாண்டி நாட்டிற்குச் சென்றுள்ள பிள்ளையாரின் நிலைகுறித்து அறிந்து வருவேன்' என்று சீகாழியிலிருந்து மதுரைத் தலத்திற்குப் பயணம் மேற்கொள்கின்றார்.

(3)
ஆலவாய்த் தலத்தைச் சென்றடைந்து, சொக்கநாதப் பரம்பொருளைத் தொழுது, அப்பதி வாழ் அன்பர்களிடம் பிள்ளையாரின் திருமடம் குறித்து கேட்டறிந்து அங்கு செல்கின்றார். 

(4)
திருமடத்திலுள்ள அன்பர்கள் தந்தையாரின் வருகை குறித்து சிவஞானமுண்ட பிள்ளையாரிடம் விண்ணப்பிக்க, 'எப்பொழுது வந்தருளினார்?' என்று வினவியவாறே பிள்ளையார் மடத்தினின்றும் வெளிவருகின்றார். 

(5)
சிவபாத இருதயர் பிள்ளையாரைத் தொழுதவாறே அருகில் செல்ல, சீகாழி அண்ணலும் தந்தையாரை எதிர்தொழுது மகிழ்கின்றார். இப்பிறவியின் தந்தையாரைக் கண்ட கணத்திலேயே, எப்பிறவிக்கும் தந்தையான, தன்னைப் பிறவித் தளையினின்றும் நீக்கியருளிய தோணிபுரப் பரம்பொருளின் திருவடிகளை நினைகின்றார்,  
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 879):
சிவபாத இருதயர் தாம் முன்தொழுது சென்றணையத்
தவமான நெறியணையும் தாதையார் எதிர்தொழுவார்
அவர் சார்வு கண்டருளித் திருத்தோணி அமர்ந்தருளிப்
பவபாசம் அறுத்தவர்தம் பாதங்கள் நினைவுற்றார்

(6)
தந்தையாரின் முன்னே இரு மலர்க்கரங்களையும் கூப்பியவாறு 'அரிய தவத்தையுடைய பெரியீர், ஏதுமறியா மழலைப் பருவத்தில் சிவஞான அமுதளித்து எமை ஆட்கொண்ட தோணிபுர இறைவரும் அம்மையும் எங்கனம் எழுந்தருளி இருக்கின்றனர்?' என்று உளமுருக வினவுகின்றார்,  
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 880):
இருந்தவத்தோர் அவர்முன்னே இணைமலர்க்கை குவித்தருளி
அருந்தவத்தீர் எனைஅறியாப் பருவத்தே எடுத்தாண்ட
பெருந்தகைஎம் பெருமாட்டி உடனிருந்ததே என்று
பொருந்துபுகழ்ப் புகலியின்மேல் திருப்பதிகம் போற்றிசைத்தார்

(7)
சீகாழி இறைவரின் மீதுள்ள அளப்பரிய காதலினால் பெருமகிழ்ச்சி மேலிட, கண்களினின்றும் நீரானது அருவியாய்ப் பெருகியோட, 'மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழலாம்' எனும் சீகாழித் திருப்பதிகத்தினை அருளிச் செய்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 881):
மண்ணில்நல்ல என்றெடுத்து மனத்தெழுந்த பெருமகிழ்ச்சி
உள்நிறைந்த காதலினால் கண்ணருவி பாய்ந்தொழுக
அண்ணலார் தமைவினவித் திருப்பதிகம் அருள்செய்தார்
தண்ணறும்பூஞ் செங்கமலத் தாரணிந்த தமிழ்விரகர்
-
(திருக்கழுமலம் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
மண்ணில் நல்ல வண்ணம் வாழலாம்; வைகலும்
எண்ணில் நல்ல கதிக்கு யாதுமோர் குறைவிலை
கண்ணில் நல்லஃது உறும் கழுமல வளநகர்ப்
பெண்ணின் நல்லாளொடும் பெருந்தகை இருந்ததே

திருஞானசம்பந்தர் (திருமருகல் ஆலயக் கருவறையில் திருச்செங்காட்டங்குடி திருக்காட்சி):

(1)
சம்பந்தப் பெருமானார் தலயாத்திரையாக திருச்செங்காட்டங்குடியைச் சென்றடைகின்றார். சிறுத்தொண்ட நாயனார் மகிழ்வுடன் எதிர்கொள்ள, ஆலயத்துள் சென்று கணபதீஸ்வரப் பரம்பொருளைப் பணிந்தேத்துகின்றார். பின்னர் சிறுத்தொண்டரின் இல்லத்தில் சிறிது காலம் தொண்டர்களுடன் அன்பினால் கூடி மகிழ்ந்திருந்து, சிறுத்தொண்டரிடம் விடைபெற்று, திருமருகல் தலத்திற்குப் பயணித்துச் செல்கின்றார்.

(2)
திருமருகலில் மாணிக்கவண்ணப் பெருமானைப் போற்றி செய்து அப்பதியிலேயே சிறிது காலம் எழுந்தருளி இருக்கின்றார். அந்நாட்களில் ஆலயத்தருகில் பாம்பினால் மாண்ட வணிகனொருவனைத் திருவருளால் உயிர்ப்பித்து, அவனுக்கும் அவனுடன் வந்திருந்த சிவபக்தையான காரிகை ஒருத்திக்குமாய்த் திருமணம் செய்வித்து அருள் செய்கின்றார். 

(3)
இந்நிலையில் சிறுத்தொண்ட நாயனார் திருமருகலுக்குச் சென்று சீகாழிப் பிள்ளையாரிடம் 'நீங்கள் மீண்டும் எங்கள் பதியான செங்காட்டங்குடிக்கு எழுந்தருளி வருதல் வேண்டும்' என்று விண்ணப்பித்துக் கொள்கின்றார். உடன் சிவஞானப் பிள்ளையாருக்குச் செங்காட்டங்குடி மேவும் உத்திராபதீஸ்வரப் பரம்பொருளை மீண்டுமொரு முறை தரிசித்துப் போற்றும் ஆர்வம் பெருகுகின்றது. மருகல் இறைவரின் அருளைப் பெற்றுவர ஆலயத்துள் செல்கின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 484):
மற்றவர்க்கு விடைகொடுத்தங்கு அமரு நாளில்
   மருகல் நகரினில்வந்து வலிய பாசம்
செற்றபுகழ்ச் சிறுத்தொண்டர் வேண்ட மீண்டும்
   செங்காட்டங்குடியில் எழுந்தருள வேண்டிப்
பற்றியெழும் காதல்மிக மேன்மேல் சென்று
   பரமனார் திறத்துன்னிப் பாங்கரெங்கும்
சுற்றும் அருந்தவரோடும் கோயிலெய்திச்
   சுடர்மழு ஆண்டவர்பாதம் தொழுவான் புக்கார்

(4)
திருக்கருவறையில் மருகலுறை முதல்வர் 'கணபதீஸ்வரத்தில் எழுந்தருளியுள்ள திருக்கோலத்தினை' விளக்கமாகக் காட்டியருள் புரிகின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 485):
புக்கிறைஞ்சி எதிர்நின்று போற்றுகின்றார்
   பொங்குதிரை நதிப்புனலும் பிறையும் சேர்ந்த
செக்கர்முடிச் சடைமவுலி வெண்ணீற்றார் தம்
   திருமேனி ஒருபாகம் பசுமையாக
மைக்குலவு கண்டத்தார் மருகல் கோயில்
   மன்னுநிலை மனம்கொண்டு வணங்குவார்முன்
கைக்கனலார் கணபதீச்சரத்தின் மேவும்
   காட்சி கொடுத்தருளுவான் காட்டக் கண்டார்

(5)
காழிப் பிள்ளையார் கண்ணருவி பொழிய, அளப்பரிய காதலுடன் அம்பிகை பாகனாரின் திருவருளை வியந்து, 'மருகலுறை ஆதியே! நீ இவ்விதமாய் கணபதீஸ்வரத் திருக்கோலத்தில் காட்சி அளித்தருள்வது எதன் பொருட்டு ஐயனே?' என்று உளமுருகப் பாடிப் பரவுகின்றார்,  
-
(திருமருகலும் திருச்செங்காட்டங்குடியும் - திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
அங்கமும் வேதமும் ஓதும்நாவர்; அந்தணர் நாளும் அடிபரவ
மங்குல் மதிதவழ் மாடவீதி மருகல் நிலாவிய மைந்த சொல்லாய்
செங்கயலார் புனல் செல்வமல்கு சீர்கொள் செங்காட்டங்குடி அதனுள்
கங்குல் விளங்கெரி ஏந்தியாடும் கணபதியீச்சரம் காமுறவே

(6)
இவ்வாறாக இறைவரின் அருளைப் பெற்றுச் சிறுத்தொண்டருடன் திருச்செங்காட்டங்குடி பதிக்கு மீண்டும் எழுந்தருளிச் சென்று, அங்கு சிறிது காலம் தங்கியிருந்து, மதி சூடும் அண்ணலாரை முப்போதும் போற்றி வருகின்றார்.

திருஞானசம்பந்தர் (திருவாரூர் தல யாத்திரை - ஆலயம் அடையுமுன்பே பாடிய 4 திருப்பதிகங்கள்)

ஆரூரிலிருந்து புகலூருக்கு எழுந்தருளி வரும் அப்பர் சுவாமிகளைப் புகலூர் எல்லையிலேயே சென்று சம்பந்தப் பிள்ளையார் எதிர்கொள்ள, இரு அருளாளர்களும் வணங்கி மகிழ்கின்றனர். சுவாமிகளின் வாயிலாக ஆரூரின் சிறப்பினைக் கேட்கப் பெறும் சீகாழிப் பிள்ளையாருக்கு ஆரூரின் பால் அளவிலாத ஆர்வம் பெருகுகின்றது. அடிகளைப் புகலூரில் எழுந்தருளி இருக்குமாறு விண்ணப்பித்து, தொண்டர்களோடு ஆரூருக்கு அக்கணமே யாத்திரை மேற்கொள்கின்றார். 

(1)
வழியில் திருவிற்குடி தலத்தினைத் தரிசித்துப் பின்னர், 'பாடலன் நான்மறை' எனும் ஆரூர்ப் பனுவலைப் பாடியவாறே பயணித்துச் செல்கின்றார்,
-
(திருவாரூர் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
பாடலன் நான்மறையன்; படிபட்ட கோலத்தன்; திங்கள்
சூடலன்; மூவிலைய சூலம் வலனேந்திக்
கூடலர் மூவெயிலும் எரியுண்ணக் கூரெரி கொண்டு, எல்லி
ஆடலன்; ஆதிரையன்; ஆரூர் அமர்ந்தானே

(2)
ஆரூரின் எல்லையை நெருங்குகையில், அப்பதி பொன்னுலகு போல் சிறப்புற்று விளங்குவதைக் கண்டு பெருமகிழ்வுற்று, 'பருக்கையானை மத்தகத்து' எனும் பாமாலையை அருளிச் செய்து, திருப்பாடல்கள் தோறும் அந்நகரின் சிறப்புகளைப் பட்டியலிட்டு 'அந்தண் ஆரூர் என்பதே' என்று போற்றி, தொண்டர்களோடு பாடிஆடியவாறே மேலும் முன்னேறிச் செல்கின்றார்,
-
(திருவாரூர் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
பருக்கையானை மத்தகத்து அரிக்குலத்து உகிர்ப்புக
நெருக்கிவாய நித்திலம் நிரக்குநீள் பொருப்பன்ஊர்
கருக்கொள் சோலை சூழநீடு மாட மாளிகைக் கொடி
அருக்கன் மண்டலத்து அணாவும் அந்தண் ஆரூர் என்பதே

(3)
நகருக்குள் செல்லுகையில், நமையெல்லாம் ஆரூரை வழிபட ஆற்றுப்படுத்தும் விதமாய், 'சித்தம் தெளிவீர்காள்' எனும் திருஇருக்குக்குறள் திருப்பதிகத்தினை அருளிச் செய்கின்றார்,
-
(திருவாரூர் - திருஇருக்குக் குறள் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
சித்தம் தெளிவீர்காள்; அத்தன் ஆரூரைப்
பத்தி மலர் தூவ முத்தியாகுமே

(4)
ஆரூர் வாழ் திருத்தொண்டர்கள் நகர் முழுவதையும் பெருஞ்சிறப்புடன் அலங்கரித்துச் சீகாழி அண்ணலாரை எதிர்கொண்டு வணங்க, பிள்ளையாரும் அவர்களை எதிர்வணங்கி மகிழ்ந்து, அந்நிலையிலேயே 'ஆரூருறைப் பரம்பொருள் எளியேனை ஏற்றுக் கொள்வாரோ?' என்று வினவுமுகமாக 'அந்தமாய்' எனும் பாமாலையை அருளிச் செய்கின்றார், 
-
(திருவாரூர் - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
அந்தமாய் உலகுஆதியும் ஆயினான்
வெந்த வெண்பொடிப் பூசிய வேதியன்
சிந்தையே புகுந்தான் திருவாரூர்எம்
எந்தை தான்எனை ஏன்றுகொளும் கொலோ

(இவ்வாறாக திருவாரூர் ஆலயத்துள் புற்றிடங்கொண்ட புராதனரைத் தரிசிக்கும் முன்னரே நம் சம்பந்தப் பிள்ளையார் ஆரூருக்கு 4 திருப்பதிகங்களை அருளிச் செய்துள்ளார் எனில் அப்பதியின் அளப்பரிய சீர்மையினை விளக்கவும் ஒண்ணுமோ?)

திருஞானசம்பந்தர் (திருவண்ணாமலை எல்லையில் பாடிய திருப்பதிகம்):

(1)
ஞானசம்பந்த மூர்த்தி விழுப்புரம் மாவட்டத்திலுள்ள அறையணிநல்லூர் எனும் தலத்தினைத் தரிசித்துப் போற்றி, அம்மலையினை வலமாக வந்து பணிகின்றார் (தற்கால வழக்கில் அறகண்டநல்லூர்). பின் அன்பர்கள் காட்ட, அங்கிருந்தவாறே சோலைகள் சூழ்ந்த திருவண்ணாமலையினைத் தரிசிக்கின்றார், 
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 969):
சீரின் மன்னிய பதிகம் முன்பாடி அத்திருஅறையணிநல்லூர்
வாரின் மல்கிய கொங்கையாள் பங்கர் தம் மலைமிசை வலங்கொள்வார்
பாரின் மல்கிய தொண்டர்கள் இமையவர் நாடொறும் பணிந்தேத்தும் 
காரின் மல்கிய சோலைஅண்ணாமலை அன்பர் காட்டிடக் கண்டார்

(2)
அம்மலையானது அண்ணாமலைப் பரம்பொருளின் திருவுருவம் போன்று காட்சி தருதலைக் கண்களாரத் தரிசித்து, கைதொழுது, பெருகும் காதலுடன் 'உண்ணாமுலை உமையாளொடும்' எனும் அற்புதப் பாமாலையினைப் பாடியவாறே, தொண்டர்களும் உடன்வர, திருவண்ணாமலை திருத்தலத்தினைச் சென்றடைகின்றார்,
-
(திருஞானசம்பந்தர் புராணம்: திருப்பாடல் 970):
அண்ணாமலை அங்கமரர் பிரான் வடிவு போன்று தோன்றுதலும்
கண்ணால் பருகிக் கைதொழுது கலந்து போற்றும் காதலினால்
உண்ணாமுலையாள் எனும் பதிகம் பாடித் தொண்டருடன் போந்து
தெண்ணீர் முடியார் திருவண்ணாமலையைச் சென்று சேர்வுற்றார்
-
(திருவண்ணாமலை - ஞானசம்பந்தர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
உண்ணாமுலை உமையாளொடும் உடனாகிய ஒருவன்
பெண்ணாகிய பெருமான் மலை; திருமாமணி திகழ
மண்ணார்ந்தன அருவித்திரள்  மழலை முழவதிரும்
அண்ணாமலை தொழுவார் வினை வழுவா வண்ணம் அறுமே

திருநாவுக்கரசர் (எம்பிராட்டி திலகவதியாருக்கு அருளிய திருவதிகை இறைவர்):

எம்பிராட்டி திலகவதியார், சைவ நன்னெறிக்குரிய சின்னங்களைத் தரித்துக் கொண்டு, திருவதிகை திருக்கோயிலில் அலகிடுதல்; மெழுகிடுதல்; மலர் பறித்து வீரட்டான இறைவருக்கு மலர்மாலை தொடுத்தல் முதலிய திருத்தொண்டுகளைப் புரிந்து வரும் நிலையில், இளைய சகோதரரான மருள்நீக்கியார் புறச்சமயம் பேணியிருந்த செய்தியைக் கேள்வியுற்றுச் சொல்லொணாத் துன்பத்திற்கு உள்ளாகின்றார். 

(1)
அனுதினமும் வீரட்டானேஸ்வரப் பரம்பொருளின் திருமுன்பு சென்று தொழுது, 'ஐயனே, அடியேனை ஆட்கொண்டு அடிமை கொண்டருள்வது மெய்யெனில், அடியேனுக்குப் பின்தோன்றிய இளவலைப் பரசமய குழியினின்றும் மீட்டருளி ஆட்கொள்ள வேண்டும்' என்று உளமுருகி பலகாலம் விண்ணப்பம் செய்து வருகின்றார், 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 46)
தூண்டுதவ விளக்கனையார் சுடரொளியைத் தொழுதென்னை
ஆண்டருளின் நீராகில் அடியேன்பின் வந்தவனை
ஈண்டுவினைப் பரசமயக் குழிநின்றும் எடுத்தருள
வேண்டுமெனப் பலமுறையும் விண்ணப்பம் செய்தனரால்

(2)
திருத்தொண்டின் நெறிபேணிச் செம்மையுற்றிருந்த அம்மையாரின் கனவில் அதிகை முதல்வர் எழுந்தருளித் தோன்றி, 'உன்னுடைய மனக் கவலையை ஒழிவாய், உன் உடன் பிறந்தவன் முற்பிறவியில் முனிவனாய் நமைஅடையப் பலகாலும் தவம் முயன்றவன், இனி அவனைச் சூலை தந்து ஆட்கொள்வோம்' என்றருளி மறைகின்றார், 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 48)
மன்னு தபோதனியார்க்குக் கனவின்கண் மழவிடையார்
உன்னுடைய மனக்கவலை ஒழிநீ உன் உடன்பிறந்தான்
முன்னமே முனியாகி எமையடையத் தவம்முயன்றான்
அன்னவனை இனிச்சூலை மடுத்தாள்வம் என அருளி

(3)
முற்பிறவியில் சிவமாம் பரம்பொருளை அடைய மேற்கொண்டிருந்த அரியபெரிய தவத்தில் சிறுகுறையொன்று நேர்ந்திருந்த வினைத் தொடர்ச்சியினால், இப்புவி வாழ; திருத்தொண்டின் திறம் வாழ, அடியவர் திருக்கூட்டம் உய்வு பெற; சைவப் பெருஞ்சமயம் தழைத்தோங்க; பரம குருநாதராகப் பரிணமிக்க இருக்கும் நம் சுவாமிகளுக்கு இறைவர் சூலையாம் பெருவெப்பு நோயினை அருளுகின்றார்,  

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 49)
பண்டுபுரி நற்றவத்துப் பழுதின் அளவிறை வழுவும்
தொண்டரை ஆளத் தொடங்கும் சூலை வேதனை தன்னைக்
கண்தரு நெற்றியர் அருளக் கடும்கனல் போல் அடும்கொடிய
மண்டுபெரும் சூலைஅவர் வயிற்றினிடைப் புக்கதால்

திருநாவுக்கரசர் (திலகவதி அம்மையாரை வணங்கித் திருநீறு பெறுதல்)

சிவபெருமானின் திருவருளால் சமணப் பள்ளியிலிருந்த மருள்நீக்கியாரைச் சூலையாம் வெப்புநோய் பற்றுகின்றது. தாங்கொணாத வலியால் துடிக்கின்றார், செய்வதறியாது திகைத்துப் பதறுகின்றார். சமண மந்திரங்கள் ஒருசிறிதும் பலனளிக்கவில்லை. 'இனி சைவமாம் செந்நெறி சார்ந்தொழுகும் தமக்கையாரின் திருவடிகளைச் சேர்ந்து இத்துயரினின்று உய்வு பெறுவேன்' என்றெண்ணி, திருவதிகை நோக்கி இரவோடு இரவாக பயணித்து அம்மையாரின் திருமடத்தினைச் சென்றடைகின்றார். 

(1)
திருமேனி நிலத்தில் பொருந்த, அம்மையாரின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி, 'நம்குலம் செய்த மாதவத்தின் பயனெனத் தோன்றிய அம்மையே, இனிச் சற்றும் தாமதியாது அடியேன் உற்ற இந்நோயினின்றும் உய்வு பெறும் மார்க்கத்தினை உரைத்து அருள் புரிவீர்' என்று விண்ணப்பிக்கின்றார். 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 63)
வந்தணைந்து திலகவதியார் அடி மேலுற வணங்கி
நந்தமது குலம்செய்த நற்றவத்தின் பயன்அனையீர்
இந்தஉடல் கொடும்சூலைக் கிடைந்தடைந்தேன் இனிமயங்கா(து)
உய்ந்து கரையேறு நெறி உரைத்தருளும் எனஉரைத்து
(2)
சிவஞானச் சுடரான அம்மையார் தன் பாதங்களில் வீழ்ந்திருக்கும் இளைய சகோதரரை கருணையோடு நோக்குகின்றார். தனை அடிமை கொண்டருளும் திருவதிகைப் பரம்பொருளின் திருவருளை நினைந்து தொழுது, 'பரசமயக் குழியில் வீழ்ந்து பெரும் துயர் அடைந்துள்ளீர், இனி எழுவீர்' என்று அருளிச் செய்கின்றார், 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 64)
தாளிணைமேல் விழுந்த அரும்தம்பியார் தமைநோக்கி
ஆளுடைய தம்பெருமான் அருள்நினைந்து கைதொழுது
கோளில் பரசமய நெறிக்குழியில் விழுந்தறியாது
மூளும் அரும்துயர் உழந்தீர் எழுந்திரீர் எனமொழிந்தார்
(3)
மருள்நீக்கியார் வலியால் நடுங்கியவாறே ஒருவாறு எழுந்து தொழுகின்றார். திருத்தொண்டின் திறத்தால் செம்மையுற்றிருந்த அம்மையார், 'நம் தலைவரான திருவதிகை முதல்வரின் திருவருள் கூடவிருக்கும் தருணம் இதுவே. தன் திருவடிகளைச் சரணமெனப் பற்றுவோரின் பிறவிப்பிணி போக்கியருளும் அப்பெருமானுக்கு இனி அடிமைத்திறம் பூண்டு பணிசெய்யக் கடவீர்' என்றருளிச் செய்கின்றார், 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 65)
மற்றவ்வுரை கேட்டலுமே மருள்நீக்கியார் தாமும்
உற்றபிணி உடல்நடுங்கி எழுந்துதொழ; உயர்தவத்தோர்
கற்றை வேணியர் அருளே காணுமிது; கழலடைந்தோர்
பற்றறுப்பார் தமைப்பணிந்து பணிசெய்வீர் எனப்பணித்தார்

(4)
அம்மையாரின் கட்டளையை சுவாமிகள் சிரமேற்கொண்டு தொழுதவாறு நிற்கின்றார். அம்மையார் மீண்டுமொரு முறை திருவருளை நினைந்து, தம்பியாரை அதிகை ஆலயத்துள் இட்டுச் செல்ல முறைமைப்படுத்தும் முகமாக, சிவமூர்த்தியின் திருவெண்ணீற்றினை ஸ்ரீபஞ்சாட்சர மந்திரத்தை ஓதியவாறு அளிக்கின்றார், 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 66)
என்றபொழு(து) அவர்அருளை எதிரேற்றுக் கொண்டிறைஞ்ச
நின்ற தபோதனியாரும் நின்மலன் பேரருள்நினைந்து
சென்று திருவீரட்டம் புகுவதற்குத் திருக்கயிலைக்
குன்றுடையார் திருநீற்றை அஞ்செழுத்தோதிக் கொடுத்தார்

(5)
சுவாமிகள் 'பெருவாழ்வு பெற்றேன்' என்று வணங்கி, அம்மையாரிடமிருந்து அத்தூய வெண்ணீற்றினைப் பெற்றுக் கொள்கின்றார். தன் திருமேனி முழுவதும் அதனை ஆர்வத்துடன் தரித்துக் கொண்டு, தனை உய்விக்க அதிகை ஆலயம் நோக்கி முன்செல்லும் அம்மையாரைப் பின்தொடர்ந்து செல்கின்றார். 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 67)
திருவாளன் திருநீறு திலகவதியார் அளிப்பப்
பெருவாழ்வு வந்ததெனப் பெருந்தகையார் பணிந்தேற்றங்(கு)
உருவார அணிந்து தமக்(கு) உற்றவிடத்(து) உய்யுநெறி
தருவாராய்த் தம்முன்பு வந்தார்பின் தாம்வந்தார்

திருநாவுக்கரசர் (சூலை நீங்கப் பெற்று 'திருநாவுக்கரசு' எனும் திருநாமம் பெறுதல்):

சிவபெருமானின் திருவருளால் மருள்நீக்கியாருக்குச் சூலைநோய் வந்தெய்த, அதன் கடுமையைத் தாங்க இயலாதவராய்த் திருவதிகையிலுள்ள தமக்கையாரின் திருமடம் சென்று சேர்ந்து, அவர்தம் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கித் தன்னைக் காத்தருளுமாறு வேண்டுகின்றார். திலகவதிப் பிராட்டியார் திருவருளைத் தொழுது, இளைய சகோதரருக்குத் திருநீறு அளித்துப் பின்னர் திருவதிகைப் பெருங்கோயிலிலுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றார்.   

(1)
சுவாமிகள் கோபுரத்தினை முதற்கண் தொழுது, வெளிப் பிரகாரத்தினை வலமாக வந்து பணிந்து, கொடிமரத்திற்கு அருகில் வீழ்ந்து வணங்குகின்றார். அச்சமயம் திருவருளால் வீரட்டாணேஸ்வர முதல்வரைப் பாமாலையால் போற்றி செய்யும் மெய்யுணர்வு தோன்றப் பெறுகின்றார்,

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 69)
திரைக்கெடில வீரட்டானத்(து) இருந்த செங்கனக
வரைச் சிலையார் பெருங்கோயில் தொழுதுவலம் கொண்டிறைஞ்சித்
தரைத் தலத்தின் மிசைவீழ்ந்து தம்பிரான் திருவருளால்
உரைத்தமிழ் மாலைகள் சாத்தும் உணர்வுபெற உணர்ந்துரைப்பார்

(2)
'கூற்றாயினவாறு' எனும் ஒப்புவமையற்ற தேவாரப் பனுவலை அருளிச் செய்து, 'ஐயனே, இச்சூலை வந்தெய்த அடியவன் புரிந்த கொடுமையை உள்ளவாறு அறியேன். இனி உன் திருவடிகளுக்கு அடிமைத் தொண்டு புரிவதையே உறுதியெனக் கொண்டு வாழ்வேன். ஒருக்காலும் பிழையேன்! பெருமானே, வயிற்றைப் புரட்டிப் போட்டு வாட்டும் இவ்வலியை இனியொருக் கணமும் தாங்க இயலாது துடிக்கின்றேனே, காத்தருள்வது நின் கடனன்றோ' என்று முறையிட்டுக் கதறுகின்றார்,

(திருவதிகை தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
கூற்றாயினவாறு விலக்ககிலீர் கொடுமைபல செய்தன நான்அறியேன்
ஏற்றாய் அடிக்கே இரவும்பகலும் பிரியாது வணங்குவன் எப்பொழுதும்
தோற்றாதென் வயிற்றின் அகம்படியே குடரோடு துடக்கி முடக்கியிட
ஆற்றேன் அடியேன் அதிகைக்கெடில வீரட்டானத்துறை அம்மானே!!!

(3)
வீரட்டானம் மேவும் தேவதேவரின் திருவருள் பரிபூரணமாய்க் கூடி வர, சுவாமிகள் அக்கணமே பெருவெப்பு நீங்கப் பெறுகின்றார். அப்பேரருட் செயல் கண்டு சுவாமிகளின் திருமேனியெங்கும் புளகமுறுகின்றது, கண்களினின்றும் அருவியென நீர் பொழிகின்றது. பெருமகிழ்ச்சியுற்றுச் செயலொன்றும் அறியாதவராய் நிலத்தின் மீது அங்குமிங்குமாய்ப் புரண்டு நெகிழ்கின்றார். 'இத்தனை ஆண்டு காலம் உன் திருவடிக்குப் பிழை புரிந்திருந்தும் இத்தகு பெருங்கருணையா?' என்று சிவானந்தப் பெருவெள்ளத்தில் முழுவதுமாய் மூழ்கித் திளைக்கின்றார்.   

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 72)
அங்கங்கள் அடங்க உரோமமெலாம் அடையப் புளகம்கண் முகிழ்த்தலரப்
பொங்கும்புனல் கண்கள் பொழிந்திழியப் புவிமீது விழுந்து புரண்டயர்வார்
இங்கென்செயல் உற்ற பிழைப்பதனால் ஏறாத பெருந்திடர் ஏறிடநின்
தங்கும் கருணைப்பெரு வெள்ளமிடத் தகுமோஎன இன்னன தாமொழிவார்

(4)
சொலற்கரிய தன்மையில் சுவாமிகள் போற்றிசைத்த பாமாலையால் திருவுள்ளம் பெரிதும் மகிழ்ந்தருளும் திருவதிகை முதல்வர் விண்ணொலியாய் 'இனி உன் நாமம் திருநாவுக்கரசு என்று ஏழுலகிலும் அன்புடன் அழைக்கப் பெற்று நிலை பெறுவதாகுக' என்று யாவரும் கேட்டு வியக்கும் தன்மையில் அருளிச் செய்கின்றார். 

(பெரிய புராணம்: திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 74)
மேவுற்ற இவ்வேலையில் நீடியசீர் வீரட்டம் அமர்ந்த பிரானருளால்
பாவுற்றலர் செந்தமிழின் சொல்வளப் பதிகத்தொடை பாடிய பான்மையினால்
நாவுக்கரசென்(று) உலகேழினும் நின் நன்னாமம் நயப்புற மன்னுகஎன்(று)
யாவர்க்கும் வியப்புற மஞ்சுறை வானிடையேஒரு வாய்மை எழுந்ததுவே

திருநாவுக்கரசர் (நாமார்க்கும் குடியல்லோம், நமனை அஞ்சோம்):

(1)
நாவுக்கரசு சுவாமிகள் திருவதிகை மேவும் இறைவரால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்றுச் சமணம் விட்டொழிந்து, சைவ சமயம் பேணுகின்றார். இதனைக் கேளிவியுறும் சமணர்கள் அச்சமுற்று, பல்லவ வேந்தனிடம் 'நம்முடனிருந்த தருமசேனர் சூலையெனும் பொய் கூறிச் சைவம் சார்ந்துள்ளார், இனி நம் மதத்தையும் அழிக்க முனைவார்' என்று திரித்துக் கூறுகின்றனர்.

(2)
பல்லவனும் மதியிழந்து, 'அங்கனமாயின் அவரை இவ்விடம் அழைத்து வரச் செய்து தண்டிப்போம்' என்று ஆணையிடுகின்றான். உடன் அங்கிருந்த அமைச்சர்கள் படைகளுடன் விரைந்து, திருவதிகையிலுள்ள நாவுக்கரசு சுவாமிகளிடம்  சென்று அரசாணையைத் தெரிவிக்கின்றனர்.

(3)
நம் சுவாமிகளோ 'மூலமுதற் பொருளான சிவபெருமானின் திருவடிகளைச் சரணாகப் பற்றியுள்ளேன், ஆதலின் உங்கள் அரசரின் ஏவலுக்கு செவிசாய்க்கும் நிலையில் நாமின்று இல்லை' என்று சைவச் சிம்மமென முழங்குகின்றார். அச்சமயம் அடிகள் அருளிச் செய்த மறுமாற்றுத் திருத்தாண்டகம், 

(திருவதிகை தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
நாமார்க்கும் குடியல்லோம்; நமனை அஞ்சோம்
    நரகத்தில் இடர்ப்படோம்; நடலை இல்லோம்
ஏமாப்போம் பிணியறியோம்; பணிவோம் அல்லோம்
    இன்பமே எந்நாளும் துன்பமில்லை
தாமார்க்கும் குடியல்லாத் தன்மையான
    சங்கரன்நற் சங்கவெண் குழையோர் காதில் 
கோமாற்கே நாமென்றும் மீளா ஆளாய்க்
    கொய்ம்மலர்ச் சேவடிஇணையே குறுகினோமே

(4)
சுவாமிகளின் சிவஞானப் பெருநிலையையும்; அதீத தெய்வத் தன்மையையும் உணரப் பெறும் பல்லவ அமைச்சர்கள் அடிகளின் திருவடிகளில் வீழ்ந்து வணங்கி, 'உங்களை அழைத்து வரத் தவறினால் அரச தண்டனைக்கு உள்ளாவோம், ஆதலின் தயவு கூர்ந்து உடன் வர வேண்டும்' என்று விண்ணப்பித்துக் கொள்கின்றனர். கருணையே வடிவான நம் அடிகளும், 'இனி நிகழஇருக்கும் செயல்களுக்கு நமை ஆளுடைய திருவதிகை முதல்வரின் திருவருள் துணை நிற்கும்' என்றிசைந்து, அவர்களுடன் செல்கின்றார்,

(திருநாவுக்கரசர் புராணம் - திருப்பாடல் 94)
ஆண்ட அரசு அருள்செய்யக் கேட்டவரும் அடிவணங்கி
வேண்டி அவர்க் கொண்டேக, விடையுகைத்தார் திருத்தொண்டர்
ஈண்டுவரும் வினைகளுக்கு எம்பிரான்உளன் என்றிசைந்திருந்தார்
மூண்டசினப் போர்மன்னன் முன்அணைந்தங்கு அறிவித்தார்

திருநாவுக்கரசர் (சமணர்களால் நீற்றறையில் அடைக்கப் பெறுதல்):

நாவுக்கரசு சுவாமிகள் திருவதிகை இறைவரால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்றுச் சமணம் விட்டொழிந்து, சைவப் பெருஞ்சமயம் பேணிய நிகழ்வினைச் சமணர்கள் கேள்வியுறுகின்றனர். 'பல்லவ மன்னனுக்கு இச்செய்தி எட்டுமாயின் நம் சமயப் பொய்யுரைகளை உணர்ந்து கொள்வான்; அவனும் சைவத்தைத் தழுவி நின்று நம்மையும் அழித்தொழிப்பான்' என்று அஞ்சி, வஞ்சக திட்டமொன்றினைத் தீட்டுகின்றனர். 

'கொல்லாமை' எனும் கொள்கையைப் பெயரளவில் முன்னிறுத்தி அதன் பின்னணியில் கொடுஞ்செயல்கள் பலவும் புரிந்து வரும் அறிவிலிகளான அச்சமணர்கள் அரசனிடம் சென்று 'இது வரையிலும் நம் சமய நெறியைக் கைக்கொண்டிருந்த தருமசேனர் சூலையுற்றது போல் நடித்துச் சைவ சமயம் சார்ந்தார், இனி நம் மதத்தை அழிக்கவும் முனைவார்' என்று திரித்துக் கூறுகின்றனர். பல்லவனும் மதியிழந்து 'அங்கனமாயின் அவரை இவ்விடம் அழைத்து வரச் செய்து தண்டிப்போம்' என்று ஆணையிடுகின்றான்.

சுவாமிகள், காவலர்களும் உடன்வர, திருவருளை நினைந்தவாறு; மெய்யன்பே ஒரு வடிவமென அரசவைக்கு எழுந்தருளி வருகின்றார். பல்லவ அரசன் வீணர்களான சமணர்களின் ஆலோசனைப்படி சுவாமிகளைப் 'பெருந்தீயுடன் கொழுந்து விட்டெறியும் நீற்றறையில்' அடைக்குமாறு செய்கின்றான். இதுவோ கொல்லாமை?

நம் சுவாமிகளோ அம்பலத்தாடும் தில்லைப் பரம்பொருளின் பொன்போலும் திருவடிகளை உள்ளத்திருத்தி 'சிவமூர்த்தியின் அடியவர்க்கு இடரும் உளவோ' என்று திருப்பதிகம் பாடியவாறு இனிது வீற்றிருக்கின்றார். அனலேந்தும் ஆதிமூர்த்தியின் திருவருளால் அப்பெரு வெப்பமும் இளவேனில் காலத்துத் தென்றலெனக் குளிர்கின்றது சுவாமிகளுக்கு. 

(திருப்பாடல் 1)
மாசில் வீணையும் மாலை மதியமும்
வீசு தென்றலும் வீங்கிள வேனிலும்
மூசு வண்டறை பொய்கையும் போன்றதே
ஈசன் எந்தை இணையடி நீழலே

(திருப்பாடல் 2)
நமச்சிவாயவே ஞானமும் கல்வியும்
நமச்சிவாயவே நானறி விச்சையும்
நமச்சிவாயவே நா நவின்றேத்துமே
நமச்சிவாயவே நன்னெறி காட்டுமே

ஏழு நாட்கள் இவ்விதமே செல்கின்றது. பல்லவ வேந்தன் 'இனி நீங்கள் நீற்றறையைத் திறந்து அங்குள்ள நிலையைக் கண்டு வாருங்கள்' என்றுரைக்க, அகத்தே இருளுடைய அச்சமணர்களும் நீற்றறையின் கதவினைத் திறக்கின்றனர். 

சுவாமிகள் ஆடல்வல்லானின் திருவடி நிலைகளாகிய அமுதினைப் பருகிச் சிவமாம் பேரின்ப வெள்ளத்தில் மூழ்கித் திளைத்தவாறு வீற்றிருக்கின்றார். கொடும் சமணர்கள் இதுகண்டு 'தீங்கேதுமின்றி இருக்கின்றனரே, இது என்ன அதிசயம்' என்று உளம் வெதும்புகின்றனர்.

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம்: திருப்பாடல் 101)
ஆனந்த வெள்ளத்தின் இடைமூழ்கி அம்பலவர்
தேனுந்து மலர்ப்பாதத்(து) அமுதுண்டு தெளிவெய்தி
ஊனந்தான் இலராகி உவந்திருந்தார் தமைக்கண்டு
ஈனம் தங்கிய(து) இலதாம் என்ன அதிசயம் என்றார்

திருநாவுக்கரசர் (சமணர்களால் நஞ்சுணவு ஊட்டப் பெறுதல்):

நாவுக்கரசு சுவாமிகள் சமணம் துறந்துச் சைவம் தழுவிய நிகழ்வினைத் தொடர்ந்து, அறிவிலிகளான சமணர்களும்; பல்லவ மன்னனும் 4 வெவ்வேறு வழிகளில் சுவாமிகளின் இன்னுயிரைப் போக்க முனைகின்றனர். முதலாவதாக சுவாமிகளைக் கடும் வெப்பம் பொருந்திய நீற்றறையில் 7 நாட்கள் அடைக்கின்றனர், திருநாவின் தனியரசரோ திருவருளின் துணை கொண்டு அதனின்று மீள்கின்றார். 

(1)
அதுகண்டு உளம் வெதும்பும் அறிவிலிச் சமணர்கள் 'இவர் நம் சமண மந்திரங்களைப் பலகாலும் சாதகம் புரிந்திருந்த தன்மையினால் நீற்றறையிலும் தீங்கின்றி இருந்தனர். இனி இவரைக் கொடிய விடம் அருந்தச் செய்து கொல்வோம்' என்று வேந்தனிடம் பொய்யுரைக்கின்றனர்,

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம்: திருப்பாடல் 102)
அதிசயம் அன்றிதுமுன்னை அமண் சமயச் சாதகத்தால்
இதுசெய்து பிழைத்திருந்தான் எனவேந்தற்(கு) உரைசெய்து
மதி செய்வ(து) இனிக் கொடிய வல்விடம் ஊட்டுவதென்று
முதிரவரும் பாதகத்தோர் முடைவாயால் மொழிந்தார்கள்

(2)
சமணர்களின் தொடர்பால் கெடுமதி கொண்டிருந்த அப்பல்லவ மன்னனும் 'அவ்வாறே செய்வோம்' என்றுரைக்க, திருத்தொண்டின் வேந்தரான சுவாமிகளுக்குக் கொடிய நஞ்சூட்டப் பெற்ற பால்சோற்றினை உட்கொள்ளுமாறு அளிக்கின்றனர், 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம்: திருப்பாடல் 103)
ஆங்கது கேட்டலும் கொடிய அமண் சார்பால் கெடுமன்னன்
ஓங்குபெரு மையலினால் நஞ்சூட்டும் எனஉரைப்பத்
தேங்காதார் திருநாவுக்கரசரை அத்தீய விடப்
பாங்குடைய பாலடிசில் அமுதுசெயப் பண்ணினார்

(3)
சிவபரம்பொருளின் பேரருள் திறத்தினை இவ்வுலகோர்க்குத் தெளிவுற விளக்கவல்ல நம் சுவாமிகளும், 'எங்கள் இறைவரின் அடியவர்க்கு நஞ்சும் அமுதமாய் நலம் பயக்குமன்றோ' என்றருளி, நஞ்சு கலந்த அச்சோற்றினை உண்டு தீங்கேதுமின்றி இனிது எழுந்தருளி இருக்கின்றார்,  

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம்: திருப்பாடல் 104)
நஞ்சும் அமுதாம் எங்கள் நாதன் அடியார்க்கென்று
வஞ்சமிகு நெஞ்சுடையார் வஞ்சனையாம் படியறிந்தே
செஞ்சடையார் சீர்விளக்கும் திறலுடையார் தீவிடத்தால்
வெஞ்சமணர் இடுவித்த பாலடிசில் மிசைந்திருந்தார்

(4)
'முன்னர் அண்ட சராசரங்கள் அழிந்துபடுமாறு பொங்கியெழுந்த ஆலகால விடமே ஆதிமுதற் பொருளான சிவபெருமானுக்கு அமுதமென விளங்குமானால், அம்முதல்வரின் மெய்யடியார்க்கு நஞ்சு கலந்த உணவு அமுதமாவதும் ஒரு அற்புதமோ?' என்று இந்நிகழ்வினை வியந்து போற்றுகின்றார் தெய்வச் சேக்கிழார்,

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம்: திருப்பாடல் 105)
பொடியார்க்கும் திருமேனிப் புனிதர்க்குப் புவனங்கள்
முடிவாக்கும் துயர்நீங்க முன்னை விடம் அமுதானால்
படியார்க்கும் அறிவரிய பசுபதியார் தம்முடைய
அடியார்க்கு நஞ்சமுதம் ஆவதுதான் அற்புதமோ

(இறுதிக் குறிப்பு)
(பின்னாளில்) சமணர்களால் நஞ்சூட்டப் பெற்ற நிகழ்வினைப் பின்வரும் திருநனிபள்ளி திருப்பாடலில் சுவாமிகள் அகச் சான்றாகப் பதிவு செய்கின்றார்,

('முற்றுணை ஆயினானை' - திருநனிபள்ளி தேவாரம் - திருப்பாடல் 5)
துஞ்சிருள் காலை மாலை தொடர்ச்சியை மறந்திராதே
அஞ்செழுத்தோதி நாளும் அரனடிக்(கு) அன்பதாகும்
வஞ்சனைப் பால்சோறாக்கி வழக்கிலா அமணர் தந்த
நஞ்சமு(து) ஆக்குவித்தார் நனிபள்ளி அடிகளாரே!!!

திருநாவுக்கரசர் (சமணர்கள் மத யானையைக் கொல்ல ஏவுதல்)

நாவுக்கரசு சுவாமிகள் சமணம் துறந்து சைவம் பேணிய நிகழ்வினைத் தொடர்ந்து, கொடிய சமணர்களும் பல்லவ மன்னனும் பல்வேறு விதங்களில் சுவாமிகளை மாய்த்து விட முனைகின்றனர். நீற்றறையில் அடைத்தல் மற்றும் நஞ்சூட்டுதல் எனும் முதலிரு முயற்சிகளிலும் தோல்வியைத் தழுவ, மற்றொரு முயற்சியாக சுவாமிகளை மதயானையைக் கொண்டு இடறச் செய்ய முயல்கின்றனர். 

கொடிய மதம் கொண்டிருந்த அவ்வேழமானது வழியெங்கும் பெரும் சேதத்தை விளைவித்தவாறும், இடி முழக்கமென பெருவொலி எழுப்பியவாறும், கூற்றுவனைப் போன்று சுவாமிகளை நிறுத்தியிருக்கும் நிலப் பரப்பிற்கு விரைந்தோடி வருகின்றது. சுவாமிகள் ஆனையுரி போர்த்தருளும் முக்கண் முதல்வரின் திருவடிகளையே நினைந்தவாறு நின்றிருக்கின்றார்.

(1)
எவரொருவரும் அஞ்சிப் பதறியோடும் தன்மையில் அம்மத யானை வெகுண்டு எதிரில் வர, சுவாமிகள் ஒருசிறிதும் சலனமின்றி 'அஞ்சுவது யாதொன்றுமில்லை' எனும் அற்புதப் பாமாலையொன்றினை மகிழ்வுடன் பாடுகின்றார். 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 115)
அண்ணல் அருந்தவ வேந்தர் ஆனைதம் மேல்வரக் கண்டு
விண்ணவர் தம் பெருமானை விடைஉகந்தேறும் பிரானைச்
சுண்ணவெண் சந்தனச் சாந்து தொடுத்த திருப்பதிகத்தை
மண்ணுலகுய்ய எடுத்து மகிழ்வுடனே பாடுகின்றார்

(2)
'பவள வண்ணத் திருமேனியில் துலங்கும் வெண்மையான திருநீறு, திருமுடியில் பிறைச்சந்திரன்; திருஇடையில் புலித்தோல்; ஆரோகணிக்கவொரு வன்மையான காளை; திருமார்பில் விரவியோடும் பாம்புகள்; கெடில நதி இவைகளுடன் எழுந்தருளி இருக்கும் திருவதிகைப் பரம்பொருளின் திருவடிக்கு ஆட்பட்ட அடியவர்கள் நாம். ஆதலின் எதன் பொருட்டும் நாங்கள் அஞ்சுவதும் இல்லை, எங்களை அச்சமூட்டவல்ல யாதொன்றும் இனி தோன்றப் போவதுமில்லை' என்று உறுதிபட முழங்குகின்றார் சுவாமிகள், 

(திருவதிகை தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
சுண்ணவெண் சந்தனச் சாந்தும்; சுடர்த்திங்கள் சூளாமணியும்
வண்ண உரிவை உடையும்; வளரும் பவள நிறமும்
அண்ணல் அரண் முரணேறும்; அகலம் வளாய அரவும்
திண்ணன் கெடிலப் புனலும்; உடையார் ஓருவர் தமர்நாம்
அஞ்சுவது யாதொன்றும் இல்லை அஞ்ச வருவதும் இல்லை!

(3)
வேத முதல்வரான சிவபெருமானின் திருவடிகளையே சரணமெனப் பற்றி, மெய்யன்பையே ஒரு கொள்கையாகக் கொண்டிருந்த நாவுக்கரசு சுவாமிகளை அம்மத வேழம் வலமாய் வந்து, எத்திசையுளோரும்  கண்டு வியக்குமாறு நிலத்தில் வீழ்ந்து வணங்குகின்றது,

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 117)
தண்டமிழ் மாலைகள் பாடித் தம்பெருமான் சரணாகக்
கொண்ட கருத்தில் இருந்து குலாவிய அன்புறு கொள்கைத்
தொண்டரை முன் வலமாகச் சூழ்ந்தெதிர் தாழ்ந்து நிலத்தில்
எண்திசையோர்களும் காண இறைஞ்சி எழுந்தது வேழம்

(4)
'ஆளுடைய அரசுகள்' என்று போற்றப் பெறும் நம் சுவாமிகளை அவ்வேழம் வணங்கி விலக, மீண்டும் அதனைச் சுவாமிகளின் மீது ஏவ முயன்ற காவலர்களையும்; உடனிருந்த சமணர்களையும் அம்மத யானை கொன்று குவிக்கத் துவங்குகின்றது,

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 118)
ஆண்ட அரசை வணங்கி அஞ்சி அவ்வேழம் பெயரத்
தூண்டிய மேன்மறப் பாகர் தொடக்கி அடர்த்துத் திரித்து
மீண்டும் அதனை அவர்மேல் மிறைசெய்து காட்டிட வீசி
ஈண்டவர் தங்களையே கொன்(று) அமணர்மேல் ஓடிற்(று) எதிர்ந்தே

திருநாவுக்கரசர் (சமணர்கள் கல்லில் பிணைத்துக் கடலில் தள்ளுதல்):

(1)
நாவுக்கரசு சுவாமிகள் சிவபெருமானால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்றுச் சைவம் பேணிய தன்மையினால், அறிவிலிகளான சமணர்களும்; பல்லவ மன்னனும் சுவாமிகளை மாய்த்து விட பல்வேறு விதங்களில் முயன்று அவையனைத்திலும் தோல்வியையே தழுவுகின்றனர். இறுதியாய் நம் சுவாமிகளைக் கல்லொன்றில் பிணைத்துக் கட்டிக் கடலில் தள்ளுகின்றனர். 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 123)
ஆங்கது கேட்ட அரசன் அவ்வினை மாக்களை நோக்கித்
தீங்கு புரிந்தவன் தன்னைச் சேமம் உறக்கொடு போகிப்
பாங்கொரு கல்லில் அணைத்துப் பாசம் பிணித்தோர் படகில்
வீங்கொலி வேலையில் எற்றி வீழ்த்துமின் என்று விடுத்தான்

(2)
அன்பின் திருவுருவான வாகீசப் பெருந்தகையார் 'எத்தகு நிலை வரினும் எம் தலைவரான சிவபரம்பொருளின் திருவருள் துணை நிற்கும்' எனும் உறுதியுடன், 'சொற்றுணை வேதியன்' எனும் சொலற்கரிய சீர்மை பொருந்திய நமசிவாயத் திருப்பதிகத்தினை அருளிச் செய்கின்றார், 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 125)
அப்பரி(சு) அவ்வினை முற்றி அவர் அகன்றேகிய பின்னர்
ஒப்பரும் ஆழ்கடல் புக்க உறைப்புடை மெய்த்தொண்டர் தாமும்
எப்பரிசாயினுமாக ஏத்துவன் எந்தையை என்று
செப்பிய வண்தமிழ் தன்னால் சிவன் அஞ்செழுத்தும் துதிப்பார்

(3)
முக்கண் முதல்வரின் திருவருளால் அடிகளைப் பிணைத்திருந்த கல் தெப்பமென மிதக்கின்றது. பிணைத்திருந்த கயிறுகளும் தாமாக அறுபட, அக்கல்லின் மீது மெய்த்தொண்டராம் ஆளுடைய அரசுகள் இனிது எழுந்தருளித் தோன்றுகிறார்,

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 128)
அப்பெரும் கல்லும்அங்(கு) அரசு மேல்கொளத்
தெப்பமாய் மிதத்தலில் செறித்த பாசமும்
தப்பிய(து) அதன்மிசை இருந்த தாவில்சீர்
மெய்ப்பெரும் தொண்டனார் விளங்கித் தோன்றினார்

(4)
கடலரசனான வருணதேவன் முன்செய் தவத்தால் நம் சுவாமிகளைத் தாங்கும் பெரும்பேறு பெற்றுத் திருநாவின் தனியரசரைத் திருப்பாதிரிப்புலியூருக்கு அருகாமையிலுள்ள கரையில் சேர்க்கின்றான்,  

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 131)
வாய்ந்தசீர் வருணனே வாக்கின் மன்னரைச்
சேர்ந்தடை கருங்கலே சிவிகை ஆயிட
ஏந்தியே கொண்(டு) எழுந்தருளுவித்தனன்
பூந் திருப்பாதிரிப்புலியூர்ப் பாங்கரில்

(5)
பாதிரிப்புலியூர்க் கரைக்கு எழுந்தருளி வரும் திருத்தொண்டின் வேந்தரை அப்பகுதியிலுள்ள மெய்த்தொண்டர் குழாத்தினர் பெருமகிழ்வுடன் எதிர்கொண்டு வணங்கிப் போற்றுகின்றனர், அப்பெருமக்கள் எழுப்பும் 'ஹர ஹர' எனும் ஆர்ப்பொலியால் அப்பகுதியே நிறைந்து விளங்குகின்றது, 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 132)
அத்திருப்பதியினில் அணைந்த அன்பரை
மெய்த்தவக் குழாமெலாம் மேவி ஆர்த்தெழ
எத்திசையினும் அரவென்னும் ஓசைபோல்
தத்துநீர்ப் பெருங்கடல் தானும் ஆர்த்ததே

திருநாவுக்கரசர் (தில்லைத் திருவீதியைப் புரண்டு வலமாய் வந்த நிகழ்வு):

நாவுக்கரசு சுவாமிகள் தில்லைத் திருத்தலத்தில் சிற்சபேசப் பரம்பொருளை முப்போதும் பாமாலைகளால் பணிந்தேத்தியவாறும், உழவாரத் தொண்டுகள் புரிந்தவாறும் சிறிது காலம் தங்கியிருக்கின்றார். 

(1)
இந்நிலையில் ஒரு சமயம், சீர்காழியில் கோயில் கொண்டுள்ள திருநிலை நாயகி அம்மையின் (சிவஞானமாகிய) திருமுலைப் பாலை உட்கொண்டு, மூலமுதற் பொருளான திருத்தோணியப்பரை 'பரம்பொருள் இம்மூர்த்தியே' என்று செந்தமிழ்ப் பாக்களால் உறுதிகூற வல்ல ஞானசம்பந்த வள்ளலைப் பற்றிக் கேள்வியுறுகின்றார். அதிசயமும் காதலும் மேலிட ஆளுடைப் பிள்ளையாரின் பிஞ்சுப் பொற்பாதங்களைப் பணிவதற்குப் பெருவிருப்பம் கொள்கின்றார். 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 178)
ஆழிவிடம் உண்டவரை அம்மைதிரு முலைஅமுதம் உண்ட போதே
ஏழிசைவண் தமிழ்மாலை இவன்எம்மான் எனக்காட்டி இயம்பவல்ல
காழிவரும் பெருந்தகைசீர் கேட்டலுமே அதிசயமாம் காதல் கூர
வாழியவர் மலர்க்கழல்கள் வணங்குதற்கு மனத்தெழுந்த விருப்பு வாய்ப்ப

(2)
அப்பொழுதே சென்று ஆடல்வல்லானின் பொற்கழல்களைப் பணிந்து அவர்தம் பேரருளைப் பெற்றுப் பின்னர் பிறவிப் பிணி போக்கும் தில்லைத் திருவீதியினைத் தன் திருமேனி முழுவதும் நிலத்தில் பொருந்துமாறு புரண்டு வலமாய் வந்து வணங்கிப் பின் சீர்காழிப் பதியினை நோக்கிப் பயணித்துச் செல்கின்றார்,
 
(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கரசர் புராணம்: திருப்பாடல் 179)
அப்பொழுதே அம்பலத்துள் ஆடுகின்ற கழல்வணங்கி அருள்முன் பெற்றுப்
பொய்ப்பிறவிப் பிணியோட்டும் திருவீதி புரண்டுவலம் கொண்டு போந்தே
எப்புவனங்களும் நிறைந்த திருப்பதியின் எல்லையினை இறைஞ்சி ஏத்திச்
செப்பரிய பெருமையினார் திருநாரையூர் பணிந்து பாடிச் செல்வார்

திருநாவுக்கரசர் (நல்லூரில் கிடைக்கப் பெற்ற திருவடி தீட்சை)

(1)
நாவுக்கரசு சுவாமிகள் தல யாத்திரையாகச் செல்லும் வழியில், தஞ்சாவூர் மாவட்டம் - பட்டீஸ்வரத்திற்கு அருகிலுள்ள திருச்சத்திமுற்றத்தினைச் சென்றடைகின்றார். ஆலயக் கருவறையில் எழுந்தருளியுள்ள சிவக்கொழுந்தீஸ்வரப் பரம்பொருளைத் தொழுது, 'என் இன்னுயிர் நீங்குமுன்னர் சிவஞானமேயான உனது திருவடி மலர்களை அடியவனின் சென்னிமிசை பொறித்து அருள்புரிவாய் ஐயனே' என்று உளமுருகி விண்ணப்பித்துப் பணிகின்றார், 
-
(திருச்சத்திமுத்த தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
கோவாய் முடுகி அடுதிறல் கூற்றம் குமைப்பதன்முன்
பூவார் அடிச்சுவடு என்மேல் பொறித்துவை போகவிடில்
மூவா முழுப்பழி மூடும் கண்டாய் முழங்கும் தழற்கைத்
தேவா திருச்சத்திமுற்றத்து உறையும் சிவக்கொழுந்தே.

(2)
இத்தலத் திருப்பதிகத்தின் 6ஆம் திருப்பாடலில், தன் நெஞ்சின் மீதும் திருவடி சூட்டுமாறு இறைவரிடம் வேண்டுகின்றார்,
-
(திருச்சத்திமுத்த தேவாரம் - திருப்பாடல் 6)
வெம்மை நமன்தமர் மிக்கு விரவி விழுப்பதன்முன்
இம்மையுன் தாள்எந்தன் நெஞ்சத்(து) எழுதிவை ஈங்கிகழில்
அம்மை அடியேற்(கு) அருளுதி என்பதிங்(கு) ஆரறிவார்
செம்மை தரு சத்திமுற்றத்(து) உறையும் சிவக்கொழுந்தே.

(3)
சத்திமுற்றத்துறை முதல்வரும் 'நல்லூருக்கு வருக' என்று அசரீரியாய் அறிவித்து அருள் புரிகின்றார், 
-
(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 194)
நாதன் தானும் நல்லூரில் வாவா என்றே அருள்செய்ய

(4)
ஆளுடைய அரசுகளும் அகமிக மகிழ்ந்து அங்கிருந்துப் புறப்பட்டு நல்லூரைச் சென்றடைகின்றார். ஆலமுண்டருளும் ஆதிமூர்த்தி இத்தலத்தில் கல்யாண சுந்தரேஸ்வரர்; பஞ்சவர்ணேஸ்வரர் எனும் திருநாமங்களோடு எழுந்தருளி இருக்கின்றார். சுவாமிகள் இறைவரின் திருமுன்பு சென்று தொழுது நிற்கையில், நல்லூர் முதல்வர் 'உன்னுடைய நினைப்பதனை முடிக்கின்றோம்' என்று என்றருளி, அடிகளின் சென்னிமிசை தன் திருவடி மலர்களைச் சூட்டிப் பேரருள் புரிகின்றார். 

திருநாவின் தனியரசர் இறைவரின் இவ்வருட் செயலால் அகமெலாம் குழைந்துருகி; கண்ணீர் பெருக்கி; நிலமிசை வீழ்ந்தெழுந்து, திருவருள் வெள்ளத்தில் அமிழ்ந்து தன்னிறைவு பெற்றவராய் நல்லூருறை முதற்பொருளைப் போற்றி செய்கின்றார்,
-
(நல்லூர் தேவாரம் - திருப்பாடல் 1)
நினைந்துருகும் அடியாரை நைய வைத்தார்
நில்லாமே தீவினைகள் நீங்க வைத்தார்
சினந்திருகு களிற்றுரிவைப் போர்வை வைத்தார்
செழுமதியின் தளிர்வைத்தார் சிறந்து வானோர்
இனந்துருவி மணிமகுடத் தேறத் துற்ற
இனமலர்கள் போதவிழ்ந்து மதுவாய்ப் பில்கி
நனைந்தனைய திருவடியென் தலைமேல் வைத்தார்
நல்லூரெம் பெருமானார் நல்லவாறே!!!

(5)
பின்னாளில் பல்வேறு தல யாத்திரை சமயங்களில், சுவாமிகள் இந்நிகழ்வினை நினைவு கூர்ந்து; நன்றி பாராட்டிப் போற்றியுள்ளார், 

('ஓசைஒலியெலாம் ஆனாய் நீயே' - திருவையாறு தேவாரம்: திருப்பாடல் 2)
அடியான்என் அடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே

('காலனை வீழச் செற்ற' - திருநெய்த்தான தேவாரம்: திருப்பாடல் 1)
காலனை வீழச் செற்ற கழலடி இரண்டும் வந்தென்
மேலவா இருக்கப் பெற்றேன்

('நீறேறு திருமேனி உடையான் கண்டாய்' - திருமழபாடி தேவாரம்: திருப்பாடல் 5)
மலர்ந்தார் திருவடிஎன் தலைமேல் வைத்த
    மழபாடி மன்னு மணாளன் தானே

('இடர்கெடுமாறு எண்ணுதியேல்' - திருவாரூர் தேவாரம்: திருப்பாடல் 10)
நலங்கொளடி என்தலைமேல் வைத்தாய் என்றும்

திருநாவுக்கரசர் (திங்களூர் வருகை)

தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில், நவகிரக சிவத் தலங்களுள் சந்திரனுக்குரிய அம்சமாக, சந்திர தேவன் சிவபரம்பொருளை வழிபட்டுப் பேறுபெற்ற திங்களூர் எனும் திருத்தலம் அமையப் பெற்றுள்ளது. சிவமூர்த்தி கைலாசநாதராகவும், உமையன்னை பெரியநாயகியாகவும் எழுந்தருளியுள்ள இப்புண்ணிய ஷேத்திரத்தில் அப்பூதி அடிகள் எனும் திருத்தொண்டர் வாழ்ந்து வருகின்றார். 

சிவபிரானிடத்து அடிமைத்திறம் பூண்டிருந்த இப்பெருமகனார் நாவுக்கரசு சுவாமிகளின் மீதும் அதீத பக்தியும் ஈடுபாடும் கொண்டிருந்தார். சுவாமிகளின் அருட்செயல்களை நினைந்துருகுவார், அவர்தம் திருப்பெயரினைக் காதலுடன் ஓதி மகிழ்வார். சுவாமிகளின் திருவடிகளையும் திருப்பெயரையுமே பற்றுக்கோடாகக் கொண்டொழுகி, தம்முடைய புதல்வர்கள்; வீட்டிலுள்ள அளத்தல் கருவிகள்; இல்லப் பிராணிகள் மற்றும் காட்சிப் பொருள் யாவினுக்கும் சுவாமிகளின் திருப்பெயரைச் சூட்டிச் சிவானந்தம் எய்துவார். 

நேரில் தரிசிக்கப் பெறாவிடினும், சுவாமிகளுடைய திருத்தொண்டின் மாண்பையும்; இறைவரால் தடுத்தாட்கொள்ளப் பெற்ற மேன்மையையும் கேள்வியுற்று, அவர்தம் திருப்பெயரைக் கொண்டு திருமடம்; தண்ணீர் பந்தல் முதலிய நிலைத்த அறச் செயல்கள் பலவும் அத்திங்களூர்ப் பதியில் புரிந்து வருவார்.  

இந்நிலையில் நாவுக்கரசு சுவாமிகள் திருப்பழனம் எனும் திருத்தலத்தினைத் தரிசித்துப் பரவியவாறே திங்களூரின் எல்லையினை வந்தடைகின்றார். அப்பதியில் இறைவர் முன்னர் தமைஅழைத்தருளிய திருப்பெயரில் பல்வேறு திருப்பணிகள் நடந்தேறி வருவதைக் கண்ணுற்று பெருவியப்பு கொள்கின்றார். வழியில் குளுமை பொருந்திய தண்ணீர் பந்தலொன்றையும் அதனுள் அமுதமாம் தன்மையில் தண்ணீரும் இருப்பது கண்டு அவ்விடத்திற்குச் செல்கின்றார். 

அங்குள்ள அன்பர்களிடம் 'இப்பந்தலை இப்பெயரிட்டு இங்கு அமைத்தவர் யார்?' என்று சுவாமிகள் வினவ, பண்பிற் சிறந்த அவர்களும் 'ஆளுடைய அரசுகளின் திருப்பெயரால் இப்பந்தல் மட்டுமல்லாது, இவ்வூரிலுள்ள சாலை; திருக்குளம்; சோலைகள் என்று இவையாவையும் அமைத்தவர் சொலற்கரிய பெருமை பொருந்திய அப்பூதி அடிகளாவார். இவ்வூரைச் சேர்ந்தவரான அவர் இப்பொழுது தான் தம்முடைய இல்லம் சென்று சேர்வதைக் கண்டோம், அவருடைய மனை இங்கிருந்து மிக அருகிலேயே அமைந்துள்ளது' என்று தன்மையோடு பகர்கின்றனர்,

(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 7)
இப்பந்தர் இப்பெயரிட்(டு) இங்கமைத்தார் யார்என்றார்க்(கு)
அப்பந்தர் அறிந்தார்கள் ஆண்ட அரசெனும் பெயரால்
செப்பரும்சீர் அப்பூதி அடிகளார் செய்தமைத்தார்
தப்பின்றி எங்குமுள சாலைகுளம் காஎன்றார்

(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 8 )
என்றுரைக்க அரசு கேட்(டு) இதற்கென்னோ கருத்தென்று
நின்றவரை நோக்கி அவர் எவ்விடத்தார் என வினவத்
துன்றியநூல் மார்பரும் இத்தொல்பதியார் மனையின்கண்
சென்றனர் இப்பொழு(து) அதுவும் சேய்த்தன்று நணித்தென்றார்

திருநாவுக்கரசர் (அப்பூதி அடிகளுடன் ஒரு நெகிழ்விக்கும் சந்திப்பு):

திங்களூர் தலத்திற்கு வருகை புரியும் நாவுக்கரசு சுவாமிகள் அங்கு 'இறைவர் முன்னர் தமக்கு அருளியிருந்த திருப்பெயரைக் கொண்டு' பல்வேறு அறச் செயல்கள் நடந்தேறி வருவதைக் காண்கின்றார். அப்பூதி அடிகள் எனும் உத்தமத் தொண்டரே அவைகளைப் புரிந்து வருகின்றார்' என்பதை அறிந்து கொண்டு, அவர்தம் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளிச் செல்கின்றார். 

சிவனடியாரொருவர் வருகை புரிந்துள்ளார் என்றறியும் அப்பூதி அடிகள் விரைந்து சுவாமிகளின் திருவடிகளைப் பணிய, அதற்கு முன்னமே சுவாமிகள் அப்பூதி அடிகளை வணங்குகின்றார். அப்பூதி நாயனார் இனிய மொழிகூறி வரவேற்க, சுவாமிகளும் 'அரனடியார்க்கு உதவும் பொருட்டு நீங்கள் அமைத்துள்ள தண்ணீர்ப் பந்தலின் முகப்பில் உங்கள் பெயரல்லாது பிறிதொரு பெயரை முன்னெழுத காரணம் யாதோ? என்று வினவுகின்றார். 

அப்பூதி அடிகள் துணுக்குற்றுப் பதறி, 'கொடிய சமணர்கள் மற்றும் பல்லவனின் சூழ்ச்சியினைத் தம்முடைய திருத்தொண்டின் திறத்தினால் வென்றருளிய அப்பரம குருநாதரின் திருப்பெயரையா வேறொரு பெயர் என்று கூறுகின்றீர்?. சைவ மெய்த் திருக்கோலம் பூண்டிருந்தும் இவ்விதச் சொற்களைக் கூறும் நீங்கள் யார்? உடன் கூறுங்கள்' என்று வெகுண்டு வினவுகின்றார். 

(1)
மெய்யன்பின் வடிவமான வாகீசப் பெருந்தகையார் அப்பூதியாரின் மேன்மையினை உணர்ந்தவராய், 'சமணமாகிய பர சமயக் குழியினின்றும் கரையேற இறைவரால் முன்னர் சூலைநோய் அருளப் பெற்றுப் பின் ஆட்கொள்ளவும் பெற்ற, மெய்ப்பொருளை உள்ளவாறு அறியும் உணர்விலா சிறியேன் யான்' என்று மறுமொழி புகல்கின்றார். 
-
(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 16)
திருமறையோர் அதுமொழியத் திருநாவுக்கரசர் அவர்
பெருமையறிந்(து) உரை செய்வார்; பிறதுறையினின்(று) ஏற
அருளு பெரும் சூலையினால் ஆட்கொள்ள அடைந்துய்ந்த
தெருளும் உணர்வில்லாத சிறுமையேன் யான் என்றார்

(2)
'மனமெய் வாக்கினாலே அனுதினமும் உபாசித்து வரும் ஒப்புவமையில்லா பரம குருநாதரே தம் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளி வந்துள்ளார்' என்றுணரப் பெறும் அப்பூதியாரின் கரமலர்கள் தாமாக உச்சி கூப்புகின்றன; கண்ணீர் ஆறாகப் பெருகி வர, ஏதொன்றும் பேச இயலாது உரை குழறுகின்றது; திருமேனி எங்கும் புளகமுற, நிலமிசை வீழ்ந்து வணங்கி சுவாமிகளின் திருவடிகளைத் தன் சென்னிமிசை சூடிக் கொள்கின்றார், 
-
(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 17)
அரசறிய உரைசெய்ய அப்பூதி அடிகள்தாம்
கர கமல மிசைகுவியக் கண்ணருவி பொழிந்திழிய
உரைகுழறி உடம்பெல்லாம் உரோம புளகம் பொலியத்
தரையின்மிசை வீழ்ந்(து) அவர்தம் சரண கமலம் பூண்டார்

(3)
திருத்தொண்டின் தனியரசர் அப்பூதி அடிகளை எதிர்வணங்கி அவரை நில மிசையினின்று எடுத்தருள, பெருஞ்செல்வம் பெற்ற வறியவர் போல் அப்பூதியார் களிப்புறுகின்றார்; சுவாமிகளின் திருமுன்பு ஆனந்தக் கூத்தாடுகின்றார்; அதீத நெகிழ்ச்சியினால் செயலறியாது அங்குமிங்குமாய் ஓடுகின்றார்; பாடுகின்றார்.  
-
(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 18)
மற்றவரை எதிர்வணங்கி வாகீசர் எடுத்தருள
அற்றவர்கள் அருநிதியம் பெற்றார் போல் அருமறையோர்
முற்றஉளம் களிகூர முன்னின்று கூத்தாடி
உற்ற விருப்புடன் சூழ ஓடினார் பாடினார்.

(4)
தன்வயமற்றவராய் பெருமகிழ்ச்சியுடன் இல்லத்திற்குள் சென்று தன் மனைவியார்; பிள்ளைகள் மற்றும் சுற்றத்தினருக்குச் சுவாமிகள் எழுந்தருளி வந்திருக்கும் மங்கலச் செய்தியினைத் தெரிவித்து அவர்களுடன் மீண்டும் வாயிலுக்கு விரைகின்றார், 
-
(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 19)
மூண்டபெரு மகிழ்ச்சியினால் முன் செய்வதறியாதே
ஈண்டமனை அகத்தெய்தி இல்லவர்க்கும் மக்களுக்கும்
ஆண்ட அர(சு) எழுந்தருளும் ஓகை உரைத்(து) ஆர்வமுறப்
பூண்டபெரும் சுற்றமெலாம் கொடுமீளப் புறப்பட்டார்

(5)
அனைவரையும் சுவாமிகளின் திருவடிகளைப் பணிந்து ஆசிபெறச் செய்து, சுவாமிகளை இல்லத்திற்குள் எழுந்தருளச் செய்து, தக்கதோர் ஆசனத்தில் அமர்வித்து அவர்தம் திருப்பாதங்களை நறுமணம் பொருந்திய நன்னீரால் விளக்கி பூசை செய்து, அப்புண்ணிய நீரினை தங்களின் மீது தெளித்துக் கொண்டு அதனை உட்கொள்ளவும் செய்கின்றார், 
-
(பெரிய புராணம் - அப்பூதி அடிகள் புராணம் - திருப்பாடல் 20)
மனைவியாருடன் மக்கள் மற்றுமுள்ள சுற்றத்தோர்
அனைவரையும் கொண்டிறைஞ்சி ஆராத காதலுடன்
முனைவரைஉள் எழுந்தருளுவித்(து) அவர்தாள் முன்விளக்கும்
புனைமலர்நீர் தங்கள்மேல் தெளித்(து) உள்ளும் பூரித்தார்

திருநாவுக்கரசர் (மாண்ட பாலகன் மீண்டெழுந்த அற்புத நிகழ்வு):

தம் இல்லத்திற்கு எழுந்தருளி வந்த நாவுக்கரசு சுவாமிகளிடம் அப்பூதியார் அமுது செய்யுமாறு விண்ணப்பிக்க, சுவாமிகளும் அதற்கிசைகின்றார். ஆளுடைய அரசுகள் அவர்தம் திருமாளிகையுள் சிவயோகத்தில் வீற்றிருக்க, அப்பூதியாரின் திருத்துணைவியார் பெரும் ஆர்வத்துடன் வகை வகையான திருவமுதினை விரைவுடன் அமைக்கின்றார்.

(1)
தோட்டத்திற்கு இலை பறிக்கச் செல்லும் அப்பூதியாரின் குமாரனை விதிவசத்தால் அரவம்தீண்டி விடுகின்றது. அப்பாலகனோ அதனை ஒருசிறிதும் பொருட்படுத்தாமல், விரைந்து சென்று சுவாமிகளுக்கான இலையினைத் தாயிடம் சேர்ப்பித்து மறுகணமே தன் இன்னுயிரையும் துறக்கின்றான். இது கண்ட அப்பூதியார் 'ஆ கேட்டோம், இதனை அறிந்தால் நம் குருநாதர் அமுது செய்ய இசையார்' என்று பதறியவாறு அச்சடலத்தினை மறைக்கின்றனர். 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 206)
தீயவிடம் தலைக்கொள்ளத் தெருமந்து செழும்குருத்தைத்
தாயர் கரத்தினில் நீட்டித் தளர்ந்து தனைத் தழல்நாகம்
மேயபடி உரைசெய்யான்; விழக்கண்டு கெட்டொழிந்தேம்
தூயவர் இங்(கு) அமுதுசெயத் தொடங்கார் என்றது ஒளித்தார்

(2)
பின்னர் அப்பூதியார் தன் உணர்வுகளை முழுவதுமாய் மறைத்துக் கொண்டு சுவாமிகளைத் திருவமுது செய்தருள விண்ணப்பிக்க, சுவாமிகளோ திருவருள் குறிப்பினால் அவர்தம் உள்ளத் தடுமாற்றத்தினை அறியப் பெற்று அத்துன்பத்தினைப் போக்க விழைகின்றார், 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 207)
தம்புதல்வன் சவம் மறைத்துத் தடுமாற்றம் இலராகி
எம்பெருமான் அமுதுசெய வேண்டுமென வந்திறைஞ்ச
உம்பர் பிரான் திருத்தொண்டர் உள்ளத்தில் தடுமாற்றம்
நம்பர் திருவருளாலே அறிந்தருளி நவைதீர்ப்பார்

(3)
'புதல்வன் மரணத்தையும் மறைத்து அடியவர்க்கு அமுது செய்விக்க விழைகின்றனரே' என்று சுவாமிகள் அவர்கள் மீது அளவிறந்த கருணை கொண்டவராய், அருகிலுள்ள சிவாலயத்திற்கு முன்பாக அப்பாலகனின் சடலத்தினைக் கொணர்விக்கச் செய்கின்றார். பின்னர் 'ஒன்றுகொலாம்' எனும் திருப்பதிகமொன்றினை சுவாமிகள் அமைத்துப் பாட, முக்கண் முதல்வரின் திருவருளால் மாண்ட குமாரன் உயிர்பெற்று எழுகின்றான், 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 208)
அன்றவர்கள் மறைத்ததனுக்(கு) அளவிறந்த கருணையராய்க்
கொன்றைநறும் சடையார்தம் கோயிலின்முன் கொணர்வித்தே
ஒன்றுகொலாம் எனப்பதிகம் எடுத்(து) உடையான் சீர்பாடப்
பின்றைவிடம் போய்நீங்கிப் பிள்ளை உணர்ந்தெழுந்(து) இருந்தான்

(4)
அருமைச் செல்வன் உயிர் பெற்றதற்கு ஒருபுறம் மகிழ்ந்தாலும், 'நம் குருநாதரான சுவாமிகள் இன்னமும் அமுது செய்யாத நிலை உருவாகிற்றே' என்று அப்பூதியார் மிகத் தளர்வெய்தி, சொல்லொணாத் துயரத்திற்கு உள்ளாகின்றார். இந்நிலை அறியும் சுவாமிகளும் அவர்தம் இல்லத்திற்கு விரைந்து எழுந்தருளிச் சென்று அனைவருடனும் அமுது செய்து மகிழ்கின்றார். சில காலம் அப்பதியிலேயே அப்பூதியாருடன் எழுந்தருளி இருக்கின்றார், 

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 209)
அருந்தனயன் உயிர்பெற்ற அதுகண்டும் அமுதுசெயா(து)
இருந்ததற்குத் தளர்வெய்தி இடர்உழந்தார் துயர்நீங்க
வருந்தும்அவர் மனைப்புகுந்து வாகீசத் திருமுனிவர்
விருந்தமுது செய்தருளி விருப்பினுடன் மேவுநாள்

(5)
பின்னர் அப்பூதியாரும் உடன்வர, சுவாமிகள் திருப்பழனத் தலத்திற்கு மீண்டுமொரு முறை யாத்திரை மேற்கொண்டு, 'சொல்மாலை பயில்கின்ற குயிலினங்காள்' எனும் திருப்பதிகத்தினால் திருப்பழனப் பரம்பொருளைப் போற்றி செய்கின்றார். இதன் இறுதித் திருப்பாடலில், அப்பூதியாரின் சிவவேள்வித் திருத்தொண்டினை 'அஞ்சிப்போய்க் கலிமெலிய அழலோம்பும் அப்பூதி' என்று சிறப்பித்துப் பாடுகின்றார்,  

(பெரிய புராணம் - திருநாவுக்கசர் புராணம் - திருப்பாடல் 210)
திங்களூர் தனில்நின்றும் திருமறையோர் பின்செல்லப்
பைங்கண் விடைத் தனிப்பாகர் திருப்பழனப் பதிபுகுந்து
தங்குபெரும் காதலொடும் தம்பெருமான் கழல்சார்ந்து
பொங்கிய அன்பொடு வணங்கி முன்னின்று போற்றிசைப்பார்